عرفان دربانیان - دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید رجایی سمنان
سیدحسن علمدارمقدم - استادیار دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید رجایی سمنان

اخلاق یکی از اساسی ترین ارکان شرایع آسمانی برای رساندن انسان به کمال نهایی است. انسان موجودی است که در درون فطرتخویش اخلاقی است، او نه تنها خوبی ها و زشتی ها را تمیز می دهد، بلکه فطرتا خواهان خوبی ها و گریزان از پلیدی ها است. بااین حال انسانی یافت نمی شود که در زندگی روزمره و در مواجهه با مسائل متفاوت زندگی فردی و اجتماعی نیازمند راهکارهایاخلاقی نباشد. وظیفه خطیر معلم در پرورش روح و روان معلمان، نیازمندی او را به چنین راهکارهایی دو چندان می نماید. اینراهکارها اگر از آینه آیات و روایات باشد، اعتبار واهمیت مضاعفی نیز خواهد داشت. بر این اساس، اخلاق معلمی و خودساخته بودنمعلمان و مربیان تربیتی در اسلام ، اصلی لازم برای هدایت تعلیم و تربیت در مسیر مستقیم الهی است. بنابراین، بسیار بجا و شایستهاست که معلم با تمسک به آموزه های دینی و سنت و سیره امامان معصوم (ع) درون خویش را از ناخالصی ها پاک سازد، سپس گوهروجود متربیان را با خلوص و یکرنگی خود جلا و روشنی دهد. لذا با التفات به نکات فوق، هدف اساسی این مقاله آن است که با کمکگرفتن از آیات و روایات، برخی از مولفه های اخلاق معلمی را در فرایند تعلیم و تربیت مورد واکاوی و مداقه قرار دهد.

اخلاق معلمی، آسیب شناسی، آیات و روایات