رضوان اسماعیلی وردنجانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مرتعداری، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دان
عطاءالله ابراهیمی - استادیار گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانش
علی سلطانی - استادیار گروه علوم جنگل، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه شه
شهربانو رحمانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مرتعداری، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین،

در اغلب مطالعات منابع طبیعی مقادیر بارش و چگونگی توزیع مکانی آنها از کاربرد بسیاری برخوردار هستند. از آنجا که شبکه ایستگاههای بارانسنجی، تمامی سطح حوزههای آبخیز را پوشش نمیدهند؛ لذا لازم است برای تعیین میزان بارش مناطقمابین ایستگاهها، از روشهای توزیع مکانی، مانند روشهای زمینآمار، استفاده نمود. کریجینگ مرسومترین روش زمینآمار محسوب میگردد. در این مطالعه دو روش کریجینگ ساده و معمولی جهت برآورد توزیع مکانی بارش سالانه زیرحوزههای کارون میانی و بهشت آباد مقایسه شد. به این منظور دادههای مجموع بارندگی سالانه ۴٩ ایستگاه بارانسنجی داخل و خارج منطقه در دوره آماری ٢٠٠٨-1979با استفاده از مدل گوسی میانیابی شدند. نتایجcross validationنشان داد که روش کریجینگ معمولی خطای کمتری در مقایسه با کریجینگ ساده دارد

مجموع بارندگی سالانه، کریجینگ، کارون شمالی، مدل گوسی