حمیده حاجی بابا - دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قم

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر روش آموزش معکوس بر حوزه های شناختی (دقت، سرعت و توجه اشتباه) درس ریاضی در بین دانش آموزان پایه ششم ابتدایی بود. پژوهش حاضر از منظر هدفه کاربردی و از نظر روش, نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر دانش آموزان دختر پایه شم ابتدایی شهرستان کرج در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بودند. نمونه این پژوهش شامل ۴۲ نفر دانش آموزان دختر پایه ششم، شامل ۲۳ نفرگروه آزمایش و ‎۱۹ نفرگروه کنترل بود، که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند. دانش آموزان هر کلاس در دو گروه آزمایش (آموزش معکوس) و گروه کنترل (آموزش سنتی) مورد بررسی قرار گرفتند. در این پژوهش آزمودنی های گروه آزمایش در معرض آموزش معکوس قرار گرفته وسپس از لحاظ متغیر وابسته ی پژوهش یعنی انگیزه تحصیلی اندازه گیری و نتایج بدست آمده با نتیجه گروه کنترل که به روش سنتی آموزش دیده اند، مورد مقایسه قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری عملکرد شناختی، آزمون مربع های دنباله دار تولز-پیرون بود. زمان مورد نظر برای این آزمون ده دقیقه است. پایایی این آزمون در مطالعه ندایی و حسین زاده (۱۴۰۰) به روش آزمون- آزمون مجدد ۰/۷۳ به دست آمد و مورد تایید بود. یافته های مربوط به آزمون تحلیل واربانس با اندازه گیری مکرر متغیر یادگیری ریاضی، عملکرد شناختی دقت، سرعت و توجه اشتباه نشان داد که اثر اصلی زمان اندازه گیری، اثر اصلی گروه و تعامل زمان اندازه گیری با گروه نیز معنادار است. نتایج آزمون تحلیل واریانس درون گروهی با اندازه گیری مکرر روی عامل مراحل اندازه گیری نشان داد کهآموزش ریاضی از طریق آموزش معکوس بر یادگیری درس ریاضی، عملکرد شناختی دقت، سرعت و توجه اشتباه دانش آموزان گروه آزمایش تاثیر معناداری دارد. همچنین آموزش ریاضی به روش سنتی بر میانگین نمرات درس ریاضی و عملکرد شناختی سرعت دانش آموزان گروه گواه تاثیر معناداری دار ولی بر میانگین عملکرد شناختی دقت و عملکرد شناختی توجه اشتباه دانش آموزان گروه گواه تاثیر معناداری ندارد. در نتبجه می توان از آموزش معکوس جهت بهبود یادگیری در حوزه شناختی استفاده کرد.

آموزش ریاضی، حوسه شناختی یادگیزی، آموسش معکوس