حسن شهبازی - کارشناسی آموزش ابتدایی،دانشگاه فرهنگیان شهید رجایی ارومیه،ایران
تقی احمدزاده - کارشناسی آموزش ابتدایی،دانشگاه فرهنگیان شهید رجایی ارومیه،ایران
بهرام محمدنژاد - دانشجوی کارشناسی آموزش تربیت بدنی،دانشگاه فرهنگیان شهیدرجایی ارومیه ،ایران
سیامک محمدی - دانشجوی کارشناسی آموزش تربیت بدنی،دانشگاه فرهنگیان شهیدرجایی ارومیه ،ایران
مهدی هاشم زاده - دانشجوی کارشناسی آموزش تربیت بدنی،دانشگاه فرهنگیان شهیدرجایی ارومیه ،ایران

از آن جایی که شخصیت انسان در دوران کودکی شکل گیرد ، پس بهتر است قبل از اینکه او به فردی بالغ خصوصی تبدیلشود ، خصوصیات مثبت و پسندیده را در او تقویت کنیم تا با همان خصلت های نیکو به دیگر عرصه های زندگی قدم بگذارد.ما باید استعدادها و خصوصیات منفی کودک را شناسایی کرده و سعی در از بین بردن آن ها بکنیم . یکی از این انحرافات کهیک نوع اختلال شخصیت در فرد محسوب می شود صفت ناپسند دروغ گویی است . دروغ گویی از جمله مسائلی که هموارهدغدغه خاطر مربیان ، معلمان و اولیا قرار می گیرد . اکثر والدین از دروغ گویی کودکان خود شکایت دارند ولی عامل شکلگرفتن این پدیده را در آن ها نمی دانند و آگاهی چندانی برای برخورد با این پدیده زشت ندارند و اغلب دست به اقداماتعجولانه و تنبیهات ناروا و تحقیرات بی افتد که آنان می خواهند چیزی را مورد می زنند که وضعیت را وخیم تر می کند دروغگویی زمانی اتفاق می افتد که آنان می خواهند چیزی را توصیف نمایند یا به اصطلاح آرزویی کنند که واقعیت آن چیزی بودمی خواستند در سنین ۶ یا ۷سالگی واقع کودکان از زشتی این کار مطلع می.شوند دروغ معمولا بیان خلاف واقع و یا کتمانیک واقعیت است بنابراین بین این دو جنبه تمایز قایل شویم بیان خلاف واقع ممکن است از روی عمد و یا به واسطه عدمقدرت ، آنان را هفت نفر تشخیص واقعیت باشد. مثلا کودکی ممکن است چهار کودک را در کوچه دیده باشد ذکر کند یکدلیل این بیان غیر واقعی می تواند عدم قدرت تمیز بین ۴ و ۷ باشد و دلیل دیگر این است که او می خواهد بگوید عده بچه هارا که دیده خیلی بوده بنابراین آن را افزون تر از واقع بیان کند. بدیهی است که در این قسمت زمینه ،ذهنی پیامدهای رفتاریو تربیتی را مد نظر قرار دهیم و اگر مساله عدم تشخیص یا درک ذهنی باشد در این صورت اطلاق درغگویی بعید به نظر می رسد.

دروغ گویی ، شخصیت ، دانش آموز، معلم