نقد بر سکولاریسم و سکولارسازی افغانستان

سکولاریسم در اصل یعنی »آنچه دینی نیست.« به معنی دیگر، جدا بودن جامعه دینی از جامعه سیاسی به گونه ای که دولت حق هیچگونه اعمال قدرت در امور دینی نداشته باشد و امر شرع نیز نتواند در امور سیاسی مداخله کند. سکولارها معتقدند که برای تفسیر جهان نباید از زبان دینی استفاده کرد و تنها با زبان بشر میتوان جهان را کشف و تبیین نمود و علم و دانش بشر راهگشای جهان بهتر و زندگی نیکوتر است. مساله پژوهش حاضر این است که سکولاریسم چیست، مواجهه جهان اسلام با آن چگونه بوده و اینکه برخورد با سکولاریسم در افغانستان در چه سطح متصور است؟ نویسندگان با مطالعه ای آثار و مقالات درباره سکولاریسمبه این نتیجه رسیده است که سکولاریسم اساسا پدیده غربی است، زیرا از نظر زادگاه و از نظر محیط فرهنگی و انسانی و از حیث ۱ برداشتهای سیاسی و اجتماعی و فکری و دینی از تمدن اروپایی سرچشمه گرفته است. همچنان، سکولاریسم ناشی از نزاع میان کلیسا و جامعه اروپایی است و عالم اسلام با مسائل و مشکلاتی که جوامع اروپایی با آن دست به گریبان بوده اند، مواجه نبوده است. سکولایسم امروزه در جامعه افغانستان یک خواست حد اقلی است، قدمت و بنیاد در جامعه ما ندارد. این »حد اقل« در دو لایه قابل مجزا است، اول: تحلیل. دوم: عوام. اینها تا اینکه سکولاریسم را به جغرافیایی پیدایش آن مرتبط دانند، همهگیر و جهانشمول میدانند. شناختشان از سکولاریسم تا اینکه مسئلهوار و »پرابلمتیک« باشد، روایتگرایانه و خطی است.

Keywords:

سکولاریسم , کلیسا , اومانیسم , انقلاب علمی , جهان اسلام و افغانستان.