امیرحسین زارعیان - دانشجوی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی

سیدحمیدرضا برقعی یکی از شاعران آیینی مطرح سال های اخیر است که آثارش مورد توجه بسیاری از مردم قرار گرفته اند. یکی از نکاتیکه هنگام مواجهه با اشعار او بسیار به چشم می آید. نمودهای زیاد زبان عامیانه است که به شعرش جلوه ای خاص می بخشند. البته آثاربسیاری از شاعران معاصر دیگر هم از عاری از این ویژگی نیست؛ اما بسامد بالای آن در شعر آیینی برقعی. توجه نگارنده را به خود جلبکرده است. نوشتار حاضر به روش تحلیلی_توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای. به بررسی نمودهای زبان عامیانه در شعر برقعیمی پردازد. ابتدا بحتی درارتباط با چیستی زبان عامیانه و تفاوتش با زبان معیار صورت گرفته است تا قبل از ورود به بحث. به پرسش هایاحتمالی خواننده پاسخ داده شود. شاهدمثال ها هم بعد ازدسته بندی، از هر ۵ کتاب شاعر انتخاب شده اند تا پراکندگی خوبی داشته باشند وتصادفی به نظر نیایند. در آخر هم دلایلی برای گرایش برقعی به زبان عامیانه _ با یاری از اشعارش _ مطرح شده اند که دست کم به نظرمعتبر می رسند. برقعی در اشعارش, استفاده های گوناگونی از زبان عامیانه می کند و خودش هم از این موضوع آگاه است. این گونه شعر او بهاوج صمیمیت می رسد و موردتوجه مردم عادی قرار می گیرد. البته او رعایت سنت ها و قواعد ادبی هم غافل نمی شود و اشعارش در محافل تخصصی هم قابل ارائه هستند.

حمیدرضا برقعی، زبان عامیانه، زبان محاوره، شعر آیینی