CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

توصیف پدیدارهای روانی در مثنوی مولوی

عنوان مقاله: توصیف پدیدارهای روانی در مثنوی مولوی
شناسه ملی مقاله: ADABICONF07_015
منتشر شده در هفتمین همایش بین المللی زبان و ادبیات فارسی در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:

بهمن میرزایی - دکتری زبان و ادبیات فارسی
پرستو پرژک - دکتری زبان و ادبیات فارسی

خلاصه مقاله:
بسیاری از تئوری ها و دستاوردهای علمی از فرهنگ سرچشمه گرفته اند. با برقرار کردن پیوند میان ذخایر فرهنگی گذشته و دانشامروز می توان آمکان پیشرفتهای جدید را افزونی بخشید. مولانا لزوم احساس یگانگی با خداوند به عنوان سرچشمه روح انسانی وتجربه درد فراق را این گونه توصیف می کند: در آدمی. عشقی و خارخاری و تقاضایی هست که اگر صد هزار عالم ملک او شود،نیاساید و آرام نگیرد. این خلق به تفصیل در هر پیشه ای، صنعتی، منصبی و تحصیل نجوم و طب و غیر ذالک می کنند و هیچآرام نمی گیرند پس به غیر چون آرام گیرد؟ ابن عربی نیز همواره به خوانندگان آثارش گوشزد می کند که عشق به هر مخلوقیتنها عشق به خداوند است. تنها غفلت است که انسان ها را از معشوق ازلی منحرف می سازد .کسی جز خداوند در بین موجوداتمعشوق نیست. در چشمان هر عاشقی او است که متحلی است. هیچ موجودی نیست مگر آنکه عاشق است.

کلمات کلیدی:
مولانا جلال الدین بلخی، مولانا، مثنوی و معنوی، پدیدارهای روانی

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1979810/