حسن رنجبر - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی
حشمت اله آذرمکان - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه هرمزگان

بومی سروده ها از جمله انواع (ژانرها)یی است که بخش عظیمی از هر فرهنگ بومی را تشکیل می هد. امروزه با رشد هرچه سریع ترجوامع شهری و ادغام فرهنگ های بومی در فرهنگ ملی. شاهد نابودی بسیاری از جلوه های فرهنگ های بومی هستیم. بنا برآهمیت این موضوع، پژوهش پیش رو را به بررسی برخی از ویژگی های سبکی دوبیتی های لای زنگان داراب اختصاص داده ایم. روشپژوهش این جستار تحلیل محتوا با رویکرد تحلیلی-توصیفی بوده است. برخی از نتایج این پژوهش عبارت است از: وزن عروضی،در بسیاری از دوبیتی های لای زنگان که به زبان محاوره و به روش دوبیتی سرایان معروف سروده شده اند. رعایت نشده است. دربسیاری از موارد هجایی کشیده در جایگاه هجایی بلند می نشیند. در مواردی مصرعی با هجای بلند آغاز می شود و به هیچ وجهنمی توانیم آن ر کوتاه محسوب کنیم. در تعداد به نسبت زیادی از دوبیتی هایی که براساس زبان محاوره سروده شده اند. چند مصرعبا آندک تفاوتی به عنوان مصرع سوم تکرار شده اند. از دیگر ویژگی دوبیتی های لای زنگان می توان به ورود واژه ها و اصطلاحاتمحلی در شعر اشاره کرد.

داراب، لای زنگان، دوبیتی، ویژگی های سبکی