حسین کجوری گشنیانی

متون ادبی برامده از احساس و اندیشه است و در بسیاری از موازین زیبایی شناختی حد و مرز دقیق و روشنی ندارد و این امر کار تحلیل و آموزش آن را دشوار می سازد. این ویژگی تقریبا در تمام زیرشاخه های این رشته، و به خصوص بلاغت که مستقیما با ذوق و احساس افراد در ارتباط است، قابل رویت است.نمود این مطلب را در دیدگاه های مختلف صاحب نظران ادبیات فارسی نسبت به فنون بلاغی مختلف می بینیم که علی رغم اینکه همه ی آنها، یک سریاصول کلی را در هر مورد قبول دارند، در جزئیات و مطالب باریک و به تعبیری در مرزهای این فنون و ارکان، نظرات انها با هم زاویه می گیرد. در این مقالهکوشیده شده است به روش کتابخانه ای با تکیه بر یک دیدگاه کاربردی به منظور آموزش بهتر، تاحدامکان راهکاری برای تمییز مجاز و کنایه ارائه شود.

علم بیان، آموزش بلاغت، مجاز، کنایه