اشرف چگینی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ورامین- پیشوا
زهرا جعفری خیرآبادی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ورامین- پیشوا، تهران

در باره مضمون آیه ۲۶۰ سوره بقره که در آن خداوند زنده کردن مر دگان را از طریق کشته و زنده شدن چهار پرنده به حضرت ابراهیم نشان می دهد، مفسران سخنان بسیاری گفته اند. عارفان از این قصه قرآنی که غالبا برای اثبات معاد جسمانی و حشر مردگان به کار می رود، تفسیری روحانی کرده و گاه به آن جنبه ای کاملا نمادین و تمثیلی بخشیده اند که نظیر این تعابیر در متون تفسیری غیرعرفانی هم دیده می شود. در این تحقیق، این قصه از متون مختلف تفسیری استخراج شده است. این تحقیق نشان می دهد برخی از مفسران قرآنی در تفسیر خویش تحت تاثیر متون منثور صوفیه بوده اند. همچنین، نمادیانگر توانایی، خلاقیت و تلاش عرفا، مفسران و شاعران در راه پروراندن معانی مختلف ملهم از قصه های رایج قرآنی و افزودن نکات و تاویل های زیبا و شورانگیز روحانی به این قصه ها و روایات است.

قرآن، تفاسیر متون، قصه چهار مرغ، اشعار