مریم اسدیان - دانشجوی کارشناسی ارشد توسعه روستایی دانشگاه گیلان
زهرا امیری - استادیار گروه توسعه روستایی دانشگاه گیلان
محمدحسین منهاج - استادیار گروه توسعه روستایی دانشگاه گیلان

پیش یکی از مهمترین سازمانهای اقتصادی بینالمللی سازمان تجارت جهانی است که اکثر کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه عضویت در آن را برای رشد و شکوفایی خود پذیرفتهاند، در تجارت آزاد تخصیص منابع عمدتا بر مبنای مزیتهای نسبی صورت میگیرد و از آنجایی که اغلب کشورهایدر حال توسعه و همچنین ایران در بخش کشاورزی دارای مزیت نسبی میباشد و با توجه به حجم مبادلات وسیع در این سازمان و قرار گرفتن در فضایرقابتی، در صورتیکه کشوری خود را فارغ از این جریانات بداند از اقتصاد شبه بستهای برخوردار خواهد شد. روش تحقیق در این مقاله بیشتر جنبه توصیفی دارد و از دادههای سریهای زمانی، اطلاعات کتابخانهای و آمار ثبتی استفاده شده است و به بررسی وضعیت الحاق ایران به سازمان تجارت جهانی در بخش کشاورزی پرداخته است و با توجه به بررسیهای انجام شده صرف نظر از مزیتها و مضرات، لزوم برنامهریزی جدیتر برای پیوستن به دهکده جهانی و جلوگیری از انزوا در سطح جهان بیش از پیش اضطرار مییابد.

تجارت جهانی، ایران، بخش کشاورزی، حمایتهای دولتی