احسان عسگری - دانشجوی دکترای جامعه شناسی
محمد طهماسبی برنا - دکترای تاریخ انقلاب اسلامی ؛ پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی

این پژوهش که با رویکردی کیفی و متکی بر ابزار گردآوری داده ها به صورت کتابخانه ای و اسنادی بود، تلاش نمود تا روند برساخت هویت متمایز انقلاب اسلامی را در بستر جنگ هشت ساله تحمیلی رژیم بعث عراق علیه ایران و با محوریت قرار دادن مسئله صدور انقلاب مورد بررسی قرار دهد. سازه انگاران بر این باوراند که هویت، درک از خود و دیگری و برداشت از وضعیت کنونی و آینده و در کل ذهنیت ایجاد شده باعث می گردد کنش ساختار و بازیگران انقلابی در بستری همچون جنگ شکل بندی جدید و تحولی ماهوی به خود بگیرد. چنانچه شکل گیری هویت تقابل جویانه در عرصه سیاست خارجی با توجه به محوریت یافتن اصل موجودیت نظام انقلابی مهمترین پیامد این وضع در بین انقلابیون و بازیگران می باشد. بر مبنای این گزاره، نوشتار حاضر در تلاش بود تا ابتدا به اصول و مبانی تئوریکی صدور انقلاب اسلامی پرداخته و سپس کنش رهبران انقلابی نسبت به راهبرد صدور انقلاب در بستر رخدادی چون جنگ را مورد بررسی قرار دهد. چنانچه مطابق با یافته های حاصله می توان گفت جنگ تحمیلی بستری مهیا نمود تا هویت انقلاب اسلامی بر اساس دو انگاره از خود و انگاره های دیگری در یک زمان صریح ترین کنش ها و واکنش ها را به عرصه عمل وارد نماید؛ لذا از آنجا که هویت ها سازنده و تاثیرپذیر از ساختارند، این تعامل بین بازیگران و درک از خود و دیگری در آرمانی ترین عرصه بیرونی انقلاب، یعنی صدور انقلاب تاثیراتی کیفی بر جای گذاشته است که رسالت این پژوهش نیز بررسی این روند تاثیر پذیری در بستر یک جنگ تحمیلی بوده است.

صدور انقلاب, جنگ تحمیلی, انقلاب اسلامی, سازه انگاری, هویت