الگوی ساختاری سازگاری بر اساس تصویر بدنی با نقش میانجی راهبردهای تنظیم شناختی در دانش-آموزان نوجوان

هدف: هدف از این پژوهش بررسی روابط ساختاری سازگاری بر پایه تصویر بدنی با نقش میانجی راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در دانش آموزان نوجوان بود. روش: روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانش-آموزان دختر و پسر دوره متوسطه اول شهرستان اندیمشک در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود که تعداد ۳۳۲ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب و در این پژوهش شرکت کردند. ابزارها شامل پرسشنامه روابط چند بعدی بدن - خود کش و همکاران (۱۹۹۷)، پرسشنامه سازگاری سینها و سینک (۱۹۹۳) و پرسشنامه راهبردهای تنظیم شناختی هیجانی گارنفسکی و همکاران (۲۰۰۲) بود. داده های پژوهش با استفاده از روش همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری توسط نرم افزارهای SPSS نسخه ۲۴ و AMOS بررسی شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که تصویر بدنی اثر مستقیم و معناداری بر سازگاری دانش آموزان دارد (۰۵/۰ p<). همچنین، تنظیم شناختی هیجان در رابطه بین تصویر بدنی و سازگاری نقش میانجی دارد (۰۵/۰ p<). نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش، تصویر بدنی با واسطه گری راهبردهای تنظیم شناختی هیجان می تواند بر سازگاری دانش آموزان نوجوان اثرگذار باشد. لذا پیشنهاد می شود مداخله های مبتنی بر بهبود تصویر بدن و راهبردهای مثبت تنظیم هیجان برای بهبود سازگاری دانش آموزان نوجوان مورد توجه متخصصان قرار گیرد.

Keywords:

تصویر بدنی , تنظیم شناختی هیجان , سازگاری , نوجوانان