سامان مهدوی - استادیار، گروه میکروبیولوژی، واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران
محمد مرادی - دانشجوی دکتری باکتری شناسی، گروه پاتوبیولوژی، دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) یک بیماری ویروسی بسیار مسری با میزان بروز و مرگ و میر بالا است که در خاورمیانه، آسیای جنوب غربی و آفریقا بومی است. این بیماری باعث خسارات اقتصادی در گله های گوسفند و بز در این مناطق شده است. هدف از این تحقیق، بررسی شیوع سرمی طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) در گوسفندان و بزهای استان گیلان در سال ۱۴۰۱ بود. در این مطالعه مقطعی، نمونه خون ۳۶۸ راس گوسفند و بز از مناطق مختلف روستایی استان گیلان با استفاده از آزمون الایزا رقابتی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. عوامل خطر شامل جنس، سن، گونه و موقعیت جغرافیایی در نظر گرفته شد. از مجموع ۳۶۸ نمونه سرمی که برای وجود آنتی بادی علیه ویروس طاعون نشخوارکنندگان کوچک آنالیز شدند، ۳۲/۸۵ درصد (۳۱۴ مورد) نمونه برای آنتی بادی ویروس PPR مثبت و ۶۸/۱۴ درصد (۵۴ مورد) منفی بودند. بجز منطقه جغرافیایی، تفاوت آماری معنی داری بین عوامل خطر و شیوع سرمی آنتی بادی ویروس PPR وجود نداشت (۰۵/۰

الایزای رقابتی, شیوع سرمی, طاعون نشخوارکنندگان کوچک