مریم طاهری - گروه علوم زیستی در ورزشی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
خسرو ابراهیم - هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی
جواد نعمتی - علوم ورزشی، دانشگاه شیراز

اهداف: هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر ۴ هفته تمرینات پیش آماده سازی تناوبی با شدت بالا (HIIT) و تداومی با شدت متوسط (MICT) بر مسیر آنژیوژنز در سلول های عصبی اطراف ناحیه انفارکت سکته مغزی بود. مواد و روش ها: ۳۲ موش نر بالغ NMRI (سن ۸ هفته، وزن ۱ ± ۳۵ گرم) انتخاب و به طور تصادفی به ۴ گروه ۸ تایی شامل گروه های شم، سکته مغزی، سکته مغزی+HIIT و سکته مغزی+MICT تقسیم شدند. پروتکل های تمرینی، به مدت ۴ هفته و ۵ جلسه در هفته اجرا شد که گروه HIIT، به صورت میانگین ۷ وهله ی ۲ دقیقه ای ( شدت بالا %۹۵Vmax و شدت کم %۴۵ Vmax) و گروه MICT با میانگین شدت %۶۰ Vmax به مدت ۵۵ دقیقه، پروتکل تمرینی را اجرا کردند. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، القای سکته مغزی با روش (t-d MCAO) صورت گرفت و پس از ۲۴ و ۴۸ ساعت به ترتیب نقص نورولوژیک، تست های رفتاری و بافت برداری ناحیه پنومبرا انجام شد. یافته ها: نتایج آزمون آماری تحلیل واریانس یک راهه تفاوت معنی داری را در تغییرات VEGF-R۲، HIF-۱α, Ang-۲, FGF-۲ و STAT۳ را به صورت بین گروهی نشان داد که این تغییرات در گروه تمرینات HIIT نسبت به گروه MICT و سایر گروه ها معنی دار بود (P<۰.۰۵) درحالی که مقادیر VEGF در گروه MICT نسبت به سایر گروه ها افزایش معنی داری داشت (P<۰.۰۵). نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد، یک دوره ۴ هفته ای تمرینات پیش آماده سازی تناوبی با شدت بالا می تواند به عنوان یک راهکار مناسب جهت پیشگیری و درمان سکته مغزی در نظر گرفته شود.

سکته مغزی, آنژیوژنز, تمرینات پیش آماده سازی, نقص نورولوژیک, VEGF