شهریور روستایی - university of tabriz
رحیم حیدری چیانه - university of tabriz
ایوب ذوقی - university of tabriz

وقوع زلزله و تلفات و آسیب های ناشی از آن همواره به عنوان تهدیدی جدی برای شهر، ساکنان شهرها و دارایی های آنان، برنامه ریزان و مدیران شهری را بر آن داشته، تا با ارایه راه حل های منطقی و علمی به ایمن سازی شهرها مبادرت ورزند. ایمن سازی شهر در مقابل زلزله فقط با ایجاد سازه های مستحکم عملی نخواهد شد و باید با بهینه سازی کاربری اراضی شهری در مسیر کاهش آسیب پذیری شهری گام برداشت. هدف از این پژوهش تعیین پهنه های بهینه شهری به منظور توسعه شهر با هدف کاهش آسیب پذیری شهر سنندج می باشد. بدین منظور از روش KNN به عنوان یک مدل با دقت نسبتا بالا جهت ارزیابی کاربری اراضی بهینه شهر سنندج با تاکید بر خطر زلزله استفاده شده است. آنچه از خروجی مدل به دست آمده نشان می دهد که حدود ۳۲ درصد از مساحت شهر در وضعیت بهینه قرار گرفته و منطقه ۲ با ۴۲.۷۸ درصد معادل ۴۰۶ هکتار و منطقه ۴ با ۵۰.۸۵ درصد معادل ۶۵۸ هکتار شرایط بهینه ای را برای توسعه شهر در راستای کاهش آسیب پذیری شهری و افزایش بهینگی کاربری های شهری ارایه می دهند. وضعیت کلی شهر از لحاظ بهینگی مناسب نبوده و محلات واقع در مناطق ۱ و ۲ با توجه به تراکم بالای جمعیتی و مسکونی، نفوذپذیری بسیار پایین و سازگاری پایین کاربری ها، در وضعیت نامناسب و بسیار نامناسب قرار دارند. در ارزیابی مدل، مقدار سطح زیر منحنی عدد ۰.۹۵۱ به دست آمده، که حاکی از عملکرد بسیار مطلوب مدل در بررسی موضوع است.

Urban Land Use Optimization, Earthquake, KNN Algorithm, Urban Vulnerability, Sanandaj, کلید واژگان: بهینه سازی کاربری اراضی شهری, زلزله, الگوریتم KNN, آسیب پذیری شهری, سنندج