مصطفی عزیزی علویجه - استادیار و عضو هیئت علمی جامعه الممصطفی العالمیه

هر مکتب فکری ای بر پایه ها و منابع معرفتی خاصی استوار است. سلفی گری به عنوان یک جریان فکری، دارای مبانی معرفت شناسی خاصی می باشد. حس گرایی و منحصر کردن معرفت در شناخت حسی و خیالی و نیز نقل گرایی برخاسته از حس گرایی از مهمترین شاخصه معرفت شناختی سلفیت است؛ چنان که ابن تیمیه بر آن پافشاری می کند. از سوی دیگر، مکتب حس گرایی تجربی به عنوان یک پارادایم چیره در جهان غرب و نیز به عنوان رقیب جدی عقل گرایی، معرفت حسی را تنها سرچشمه معتبر شناخت دانسته و بر آن تاکید می ورزد. هر دو گرایش حس گرایی سلفی و تجربی، بر نفی و طرد عقل و برهان عقلی از ساحت معرفت بشری اتفاق نظر دارند. در این پژوهش با رهیافتی تطبیقی، اندیشه ها و دیدگاه های این دو مکتب حس محور در سه ساحت «معرفت شناختی»، «هستی شناختی» و «انسان شناختی» مورد بررسی و نقد قرار می گیرد.

حس گرایی, سلفیت, تجربه گرایی, معرفت شناسی, هستی شناسی, انسان شناسی