احسان نظری - سطح ۳ حوزوی

حث در آداب واخالق اهل علم بود. نخستین ادب از آداب مربوط به حوزویان را در نوشتار پیشین تحت عنوان]اخالص در نیت[ مطرح نمودیم. دراین بخش به ادامه آن پرداخته و درباره] اخالص در عمل[ مطالبی را عنوان میکنیم.اعمال و رفتار آدمی را در رابطه بااهداف واغراض وی باید ارزیابی کرد.اگر عمل و رفتار با مسائلی همچون : حبمال جاه طلبی نام جوئی و تشخص برتری طلبی در میان همنوعان و... آلوده شود انسان را به فرومایگی شخصیت وسقوط ازارزشهای واالی انسانی سوق می دهد و خود و زرووبالی بر دوش انسان خواهد بود و در نتیجه انسان را بصورتپست ترین و زیانکارترین افراد در خواهد آوردامااگر هدف و غرض در عمل و رفتار برخاسته از ضمیری روشن و دور از هرگونه شائبه مادی و نفسانی باشد و آن را باهیچگونه رنگ و صبغه غیرالهی نیامیزد همانند شجره طیبه ای ۲ خواهد بود که آثار وجودش ابدیت پیدا کرده وهیچگاه از میان خواهد رفت. بنابراین محور و کانون ارزش اعمال به اهداف و مقاصد آن بستگی دارد. با توجه به اینمقدمه کوتاه می توان به جایگاه مساله] اخالص در عمل[ پی برد.

دین ، اخالص ، اسالم ، امام علی