ملیکا فریدنیا - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشکده توسعه پایدار دکتر علی اقبالی، موسسه آموزش عالی عمران و توسعه، همدان، ایران
سیدمحمود معینی - استادیار و هیات علمی، واحد ملایر، دانشگاه آزاد اسلامی، ایران، ملایر

محیط های آموز شی در هر جامعه ای بیشترین نقش را بر تربیت کودکان آن جامعه، رشد و شکوفایی استعدادها، پرورش ایده های نوآورانه و در نهایت ارتقای فرهنگ دارند. در این مقاله سعی شده است فضاهایی طراحی شود که به تلفیق آموزش با سرگرمی کمک نماید و یک ایده ی جدید و کارآمد برای تاثیرپذیری، بروز خلاقیت و بهبود یادگیری دانش آموزان باشد. از این رو هدف از این مقاله مطالعه و بررسی روانشناسی کودکان و ارتباط آن ها با محیط پیرامون و مدرسه و رسیدن به فضای معماری مناسب با روحیات کودکان است. فضایی که موجب تقویت قوای جسمی، ذهنی، روحی و خلاقیت کودکان شود.

روانشناسی، محیط، یادگیری، کودک، معماری، مدرسه