تحلیلی از وضعیت توسعه یافتگی شهرستانهای استان لرستان به تفکیک بخش کشاورزی و بهداشتی درمانی

بررسی و شناخت وضعیت شهرستانها قابلیت ها و تنگناهای آن دربرنامه ریزی ناحیه ای ازاهمیت بسزایی برخوردار است امروزه اگاهی ازنقاط ضعف و قوت نواحی نوعی ضرورت جهت ارایه طرح ها و برنامه ها محسوب میشود ازطرفی کاهش محرومیت و نابرابری مناطق به دلیل داشتن تبعات اقتصادی و سیاسی امری مهم و درخورتوجه به شمار می رود به کارگیری معیارها و روشهای کمی به منظور سطح بندی سکونت گاه ها درسیستم فضایی مناطق ازسویی منجر به شناخت میزان نابرابری نقاط سکونتگاهی میشود و ازسوی دیگر معیاری است برای تلاش درزمینه کاهش و رفع نابرابریهای موجود میان آنها ازاین رو این پژوهش برآن است تا با روش توصیفی و تحلیلی و با بهره گیری ازمدل ترکیبی توسعه انسانی HDI و با استفاده از14شاخص درزمینه کشاورزی 17شاخص درزمینه بهداشتی درمانی به تعیین و تحلیل سطوح برخورداری شهرستانهای استان لرستان پرداخته بپردازد نتایج نشان میدهد که درشهرستانهای استان به لحاظ برخورداری ازشاخص مورد مطالعه تفاوت وجود دارد و آنها را میتوان درسه سطح محروم نیمه برخوردار و برخوردار سطح بندی کرد.

Keywords:

توزیع فضایی , توسعه , استان لرستان , شاخص ترکیبی , توسعه انسانی