مینو کرم پور - دکتری روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات تهران

درمان اختلال بی اعتنایی و هیجانی (ADHD) در دانش آموزان کم توان ذهنی نیازمند رویکردهای مختلفی است که شامل آموزش والدین و مربیان، توانمندسازی کودکان، استفاده از روش های آموزشی مناسب، مشاوره روان شناختی، و در مواردی استفاده از داروها می شود. هماهنگی بین اعضای تیم درمانی، مدرسه، و خانواده نقش بسیار مهمی در موفقیت این روش ها دارد. این رویکردها با هدف بهبود عملکرد تحصیلی، مهارت های اجتماعی، و کاهش نشانه های ADHD در این دسته از کودکان به کار می روند.درمان اختلال بی اعتنایی و هیجانی (ADHD) در دانش آموزان کم توان ذهنی نیازمند رویکردهای متنوعی است که شامل آموزش والدین و مربیان، توانمندسازی کودکان، استفاده از روش های آموزشی مناسب، مشاوره روان شناختی، و در برخی موارد استفاده از داروها می شود. هماهنگی بین اعضای تیم درمانی، مدرسه، و خانواده اساسی است تا بتوانند نیازهای چندگانه این دسته از کودکان را به طور موثر تامین کرده و به آن ها کمک کنند تا به حداکثر ظرفیت های خود دست یابند. این رویکردها با هدف بهبود عملکرد تحصیلی، مهارت های اجتماعی، و کاهش نشانه های ADHD در این دسته از کودکان به کار می روند و اهمیت آگاهی از موارد خاص و استفاده از روش های متناسب با وضعیت هر کودک را تاکید می کند.

بی اعتنایی مقابله ای، دانش آموزان، کم توان ذهنی