امیرحسین اکبری - دانشگاه فردوسی مشهد(مسئول)
بهرامعلی قنبری هاشم آبادی - دانشگاه فردوسی مشهد
محمدجواد اصغری ابراهیم آباد - دانشگاه فردوسی مشهد
علیرضا گل - دانشگاه فردوسی مشهد

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش کنش های اجرایی و اختلال شخصیت در پیش بینی جرم زندانیان بود. پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه مورد مطالعه مردان زندانی واحدهای مشاوره زندان مرکزی شهر مشهد بودند (۴۰۸ نفر). براساس نمونه گیری در دسترس و بر طبق فرمول نمونه گیری کوکران ۱۹۸ نفر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه چند محوری شخصیتی میلون ۳ و مقیاس نارسایی کنش های اجرایی بارکلی بود. داده ها با استفاده از تحلیل همبستگی، رگرسیون، تابع تشخیص مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که بیشترین نارسایی کنش های اجرایی را افراد دارای جرائم مربوط به مواد دارند و کمترین نارسایی کنش های اجرایی را افراد دارای جرائم مالی داشتند. اختلالات خوشه A شخصیت (اسکیزویید، اسکیزوتایپال و پارانویید) بیشترین نقش را در تفکیک سطوح مختلف ارتکاب جرم داشتند. بنابراین می توان بیان کرد که توجه به کنش های اجرایی و اختلال های شخصیت می توانند در پیشگیری از جرم نقش داشته باشند.

کنش های اجرایی، اختلالات شخصیت، جرم، زندانی