نتایج درمان شکستگی های داخل مفصلی دیستال فمور به روش جراحی باز

پیش‎زمینه: شکستگی‎های داخل مفصلی دیستال فمور (DFIAF) می‎توانند بسیار چالش برانگیز باشند. اگرچه نتایج خوبی از درمان این آسیب‎ها گزارش شده است اما همچنان مشکلات متعددی برای این بیماران باقی می‎ماند. ما در این مطالعه گذشته‎نگر به بررسی نتایج درمان DFIAF با روش جراحی باز و فیکساسیون داخلی (ORIF) با استفاد از پلاک قفل شونده (LCP < /span>) پرداختیم. مواد و روش‎ها: در این مطالعه که در سال ۱۳۹۶ انجام شد، ۵۱ بیمار که طی سال های ۱۳۹۳ و ۱۳۹۴ بدلیل DFIAF تحت ORIF قرار گرفته بودند، بررسی شدند. در ویزیت نهایی پرسشنامه «لی‎شلم» برای بیماران تکمیل شد. شدت درد و میزان رضایت بیماران با استفاده از معیار خطی بصری (VAS) اندازه‎گیری شد. همچنین بروز تغییرات دژنراتیو در مفصل ارزیابی گردید. دامنه حرکتی هر دو زانو اندازه‎گیری و با هم مقایسه شد. بیماران به‎طور میانگین ۲/۷±۴/۱۷ ماه (دامنه ۲۷-۱۳) پیگیری شدند. یافته‎ها: در تمام بیماران ریداکشن قابل قبول و یونیون کامل به دست آمد. تغییرات دژنراتیو در ۱۵ بیمار (۴/۲۹%) دیده شد. (درجه I و II براساس تقسیم‎بندی رادیولوژیک Lawrance-Kellgren). سه بیمار دچار عفونت سطحی و یک بیمار دچار عفونت عمقی شد که به شستشو و دبریدمان جراحی نیاز پیدا کرد. میانگین برای شدت درد برابر ۳/۱±۷/۲ (دامنه ۴-۰) بود. ۱۹ بیمار به مصرف مسکن نیاز دشتند (۲/۳۷%). میزان رضایت از نتایج درمان برابر ۱/۱±۷/۷ (دامنه ۹-۴) بود. میانگین نمره «لی‎شلم» برابر ۳/۸±۱/۸۱ (دامنه ۸۴-۷۱) بود. میانگین دامنه حرکتی زانو در سمت جراحی شده به‎طور معناداری کمتر از سمت سالم بود (۴/۱۲±۶/۱۱۶ در برابر ۳/۷±۳/۱۲۵ درجه؛ ۰۰۱/۰>p < /span>).  نتیجه‎گیری: درمان DFIAF با ORIF با یونیون شکستگی همراه است. اما میزان بروز تغییرات دژنراتیو، درد و کاهش دامنه حرکتی بسیار نگران کننده است.

Keywords:

واژه‎های کلیدی: شکستگی‎های داخل مفصلی , جااندازی باز شکستگی , فمور , تثبیت داخلی شکستگی