Amir Reza Kachooei MD - دانشگاه علوم پزشکی مشهد
Shiva Razi MD - دانشگاه علوم پزشکی مشهد
Reza Mahdavian Naghashzargar MD - دانشگاه علوم پزشکی مشهد
Hadi Makhmalbaf MD - دانشگاه علوم پزشکی مشهد

پیش زمینه: آسیب های رباط متقاطع پشتی حدود ۳ تا ۲۳ درصد آسیب های زانو را تشکیل می دهند. در موارد حاد کندگی رباط، توصیه به تثبیت می شود و در موارد مزمن، تثبیت هنوز مورد بحث است. پارگی رباط نیز نیاز به بازسازی دارد. در این مقاله نتایج تثبیت کندگی رباط بررسی گردید.مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی، از ۴۰ بیمار مرد با میانگیی سنی ۲۷/۸۷سال با کندگی رباط متقاطع پشتی، که تحت عمل تثبیت با پیچ مالئول و واشر با رویکرد پوسترومدیال قرار گرفته بودند، ۲۰ بیمار با میانگین زمان پیگیری ۱۶/۰۲±۴۰هفته بررسی شدند. ۱۲ بیمار به صورت حاد یا تحت حاد و ۸بیمار پس از ۸ هفته از زمان آسیب درمان شدند. ثبات زانو با معاینه بالینی، و میزان رضایت بیماران با انجام کارهای روزانه و یا فعالیت های ورزشی بررسی شدند.   یافته ها: در تمامی بیماران، بهبود و پیشرفت وضعیت ثبات زانو در تست کشویی پشتی مشاهده شد. بیمارانی که به صورت حاد یا تحت حاد عمل شدند، در مقایسه با بیمارانی که به صورت مزمن درمان شدند، پیشرفت بهتری داشتند. آسیب منفرد رباط نیز در مقایسه با آسیب ترکیبی زانو با نتیجه بهتری همراه بود. از نظر کارآیی زانو، ۸ بیمار هیچ مشکلی نداشتند، ۷ بیمار فقط در فعالیت های ورزشی و ۵ بیمار در فعالیت های روزانه مقداری محدودیت داشتند. نتیجه گیری: تثبیت کندگی رباط متقاطع پشتی با رویکرد پوسترومدیال و تثبیت با پیچ مالئول و واشر آسان و رضایت بخش است. حتی درمان تاخیری کندگی می تواند مفید باشد. اما هرچه شدت ضایعات بیشتر باشد، میزان ضایعه باقیمانده پس از درمان بیشتر خواهد بود.

رباط متقاطع پشتی, زانو, ثابت کردن شکستگی