محبوبه حسن آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد، روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی و مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران شمال، ایران
فاطمه خوئینی - استادیار واحد فیروزکوه، دانشگاه آزاد اسلامی، فیروزکوه، ایران

هدف از انجام این پژوهش تعیین رابطه طلاق عاطفی با رضایت زناشویی بود. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مجتمع قضایی خانواده ۲ تهران بود. روش نمونه گیری تصادفی ساده بود که از طریق جدول مورگان ۱۶۹ نفر بر اساس روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای ابزار پژوهش از پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن (۱۹۹۵) و رضایت زناشویی زوجین انریچ (۱۹۹۸) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری همبستگی پیرسون با نرم افزار۲۷ spss- استفاده گردید و طبق یافته های به دست آمده از این پژوهش طلاق عاطفی با رضایت زناشویی رابطه داشتند و فرضیه پژوهش با ۹۹درصد اطمینان معنی دار بود (۰۱/۰p˂). طبق یافته حاصل از پژوهش می توان گفت که با افزایش طلاق عاطفی، رضایت زناشویی کاهش و با کاهش طلاق عاطفی، رضایت زناشویی افزایش می یابد. در یک نتیجه گیری کلی باید گفت؛ زوجینی که طلاق عاطفی را تجربه می کنند، در نتیجه رضایت زناشویی کمتری را نز تجربه می کنند.

طلاق عاطفی، رضایت زناشویی، طلاق