لیلا منصوری - کارشناسی ارشد ادبیات فارسی، دبیر آموزش و پرورش
اعظم اسرافیلی - کارشناسی ادبیات، دبیر آموزش و پرورش
مقصوره اسدی - کارشناسی جغرافیا، آموزگار ابتدایی آموزش و پرورش
زهرا منصوری - کارشناسی روانشناسی، مربی پیش دبستانی

امروزه فناوری اطلاعات و ارتباطات، تحولی عظیم را در زمینه آموزش و یادگیری ایجاد کرده است، به طوری که امروزه آموزش های الکترونیکی در حال جایگزین شدن با شیوه های آموزش سنتی است. از طرف دیگر تحقیقات نشان داده است که آموزش های الکترونیکی نیز دارای محدودیت های خاص خود هستند و نمی توانند به طور کامل جایگزین آموزش سنتی (چهره به چهره) شوند. بنابراین با وجود مزایا و معایب هر دو روش آموزشی، متخصصان امور آموزشی سعی می کنند تا روش های مختلف را با هم ترکیب کنند و معتقدند که یادگیری ترکیبی، یک رویکرد اثربخش برای حل این مشکلات است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر بکارگیری یادگیری ترکیبی در فرایند یادگیری دانش آموزان انجام شده است. روش پژوهش حاضر مروری از نوع کتابخانه ای می باشد و جمع آوری اطلاعات از طریق مطالعه ی منابع داخلی و خارجی مرتبط با موضوع صورت گرفته است. به صورت کلی نتایج حاصل از تحلیل این پژوهش نشان داد که یادگیری ترکیبی، ترکیب تجارب یادگیری حضوری و مجازی را مدنظر دارد و یک رویکرد موثر برای افزایش اثربخشی یادگیری، سهولت دسترسی به مواد آموزشی و افزایش اثربخشی هزینه ها است. در این رویکرد، یادگیرندگان نقش فعال تری دارند؛ به طوری که دسترسی آنها به منابع آموزشی متنوع در فضاهای برخط و استفاده از تدریس معلمان مختلف که درس های خود را به طور آزاد منتشر کرده اند، بیش از پیش افزایش داشته است. همچنین، فضا و زمان آموزشی محدود به کلاس و ساعت خاص درس نیست و یادگیرندگان در زمان و مکان مورد نظر خود می توانند از درس ها استفاده کنند. این امر، در مقایسه با رویکرد سنتی تربیت، شرایط بهتری برای افزایش عاملیت یادگیرندگان ایجاد می کند.

یادگیری ترکیبی، یادگیری تلفیقی، آموزش الکترونیکی، آموزش حضوری، فرایند یادگیری