اثر بخشی آموزش ذهن آگاهی بر نشخوار فکری و خودکنترلی دانش آموزان دارای نقص توجه و بیش فعالی

هدف این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش ذهن آگاهی بر نشخوار فکری و خودکنترلی دانش آموزان دارای نقص توجه و بیش فعالی است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری نیز دانش آموزان مقطع متوسطه اول مبتلا به نقص توجه در شهر ارومیه می باشند که از بین آنان ۳۰ نفر انتخاب و به صورت کاملا تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) قرار داده شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های استاندارد شده نشخوار فکری نولن هوکسما و مارو ( ۱۹۹۱) و خودکنترلی تانجی، بامیستر و بو (۲۰۰۴) بود. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها توسط نرم افزارSPSS و آزمون های تحلیل واریانس تک متغیره و چند متغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر نشخوار فکری و خودکنترلی دانش آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه موثر است. در ادامه نتایج حاکی از آن بود که آموزش مبتنی بر ذهن آگاهی موجب کاهش حواس پرتی، تعمق، در فکر فرو رفتن می شود. همچنین نتایج نشان داد که اثر آموزش مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودکنترلی مثبت و بر تکانشگری منفی و معنی دار است. بنابراین با آموزش درمان مبتنی بر ذهن آگاهی می توان نشخوار فکری کودکان مبتلا به نقص توجه را کاهش و خودکنترلی آن ها را افزایش داد.

Keywords:

ذهن آکاهی , نشخوار فکری , خودکنترلی , بیش فعالی.