نازنین پورسخی - کارشناسی ارشد زراعت
محمدرضا خواجه پور - دانشیاربازنشستهدانشگاه صنعتی اصفهان

این آزمایش به منظور ارزیابی تأثیر فاصله ردیف کاشت و فاصله بوته در روی ردیف کاشت بر خصوصیات رشد رویشی و زایشی آفتابگردان، هیبریدهای سان 36، در فروردین 1385 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه صنعتی اصفهان با آرایش کرتهای یکبار خرد شده در قالب بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. فاصله ردیف کاشت (60 و 75 سانتی متر) به عنوان فاکتور اصلی و فاصله بوته در روی ردیف کاشت (14، 28 و 42 سانتی متر) به عنوان فاکتور فرعی منظور گردیدند. قطر ساقه، وزن خشک ساقه، برگ، بقایای طبق، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک تک بوته با افزایش فاصله ردیف کاشت افزایش یافت که این افزایش در مورد وزن خشک ساقه و بقایای طبق معنی دار بود. با افزایش فاصله ردیف کاشت شاخص برداشت کاهش یافت که این کاهش معنی دار نبود. با افزایش فاصله ردیف کاشت، وزن خشک ساقه، برگ، بقایای طبق، عمکلرددانه و عملکرد بیولوژیک در واحد سطح کاهش یافت که این کاهش در مورد وزن خشک ساقه، بقایای طبق و عملکرد دانه معنی دار بود. قطر ساقه، وزن خشک ساقه، برگ، بقایای طبق، قطر طبق، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک تک بوته با کاهش فاصله بوته از 42 به 14 سانتی متر به طور معنی داری کاهش یافته در حالی که شاخص برداشت تغییر چندانی نکرد. با کاهش فاصله بوته از 42 به 14 سانتی متر وزن خشک ساقه، برگ، بقایای طبق، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک در واحد سطح به طور معنی داری افزایش یافت.

آفتابگردان، فاصله ردیف، فاصله بوته، قابلیت زراعی