طاهر نجاری - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت امور شهری دانشگاه علامه طباطبایی،
میرقاسم حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد تهران جنوب،
سالار صفامهر - کارشناسی ارشد دانشگاه عمران دانشگاه آزاد مهاباد،

با گذشت چهارنسل تحول نظری و تجربی شهر هوشمند، انتظار بر این بود که با اتکا بر تکنولوژی هایی نظیر اینترنت اشیا، هوش مصنوعی، رایانش ابری و نظایرآن، این نظریه راه کار مواجهه با مساله و حل پیچیدگی های برنامه ریزی تاب آوری باشد. لکن پژوهش های بی شمار اخیر، مبین خلاف آن است. ریشه مساله نه درکاربست تکنولوژی بلکه درتلفیق نظری مدیریت شهر هوشمند و تاب آوری شهری است. در این میان در حال حاضر رویکرد تا ب آوری دیدگاه جدیدی است که به جای تمرکز بر کاهش آسیب پذیری و نگاه مقابله ای به افزایش تاب آوری و انعطاف پذیری شهرها در برابر مخاطرات طبیعی و انسانی تاکید میکند. هدف از انجام این تحقیق امکان سنجی مدیریت شهری هوشمند بر ارتقا تاب آوری شهر ارومیه است. برای رسیدن به این هدف از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بر اساس تحلیل پرسشنامه ای که توسط ۳۰ نفر از خبرگان و متخصصان شهری تکمیل شده بهره گرفته شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیلهای آماری نشان میدهد که شهر ارومیه به لحاظ تابآوری اجتماعی و زیرساختی در حد نسبتا مطلوب قرار دارد اما از نظر تاب آوری نهادی- مدیریتی، اقتصادی و کالبدی- محیطی دارای وضعیت مطلوبی نیست. در مجموع تاب آوری کلی شهر ارومیه از نظر متخصصان پایینتر از حد مطلوب میباشد، به طوری که مقدار محاسبه شده تابآوری کلی شهر ارومیه ۲.۹۰ که کمتر از حد میانگین (۳) است.

واژگان کلیدی: مدیریت شهری، شهر هوشمند، تاب آوری