راضیه دقمه چی فیروزجائی - کارشناسی، علوم تربیتی، آموزش و پرورش بابل

هدف از این پژوهش بررسی نقش فناوری هوش مصنوعی در کیفیت بخشی به آموزش در مدارس با توجه به ساحت علمی- فناوری سند تحول بنیادین آموزش و پرورش است. درعصر فناوری، نقش هوش مصنوعی بهعنوان یکی از عوامل کلیدی در بهبود و ارتقا فرآیند آموزش و یادگیری به شدت اهمیت یافته است. این پژوهش، به صورت مروری با مطالعه اسناد و استفاده از متون موجود در این زمینه انجام شده است. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که بهره گیری از توانمندیهای هوش مصنوعی، تجربه های آموزشی موثرتری در رابطه با آموزش و یادگیری دروس مختلف، ارائه می دهد. استفاده از هوش مصنوعی در آموزش و یادگیری اثرات مثبت و چشمگیری را بر کیفیت و کارآمدی این فرآیند دارد و به تحولات مهمی در حوزه آموزش منجر شده است. به علاوه هوش مصنوعی در آموزش و یادگیری بهعنوان پلی برای پرهیز از تفاوتهای اجتماعی و مساوی سازی فرصتهای آموزشی عمل کرده است. هوش مصنوعی امکاناتی به معلمان ارائه میدهد که این امکان را دارند تا به راحتی محتواهای آموزشی را به نیازهای دانش آموزان تنظیم و سفارشی کنند. این انعطاف پذیری به بهبود تجربه یادگیری و درک بهتر مفاهیم تدریس شده منجر میشود. با بهرهمندی از هوش مصنوعی، امکانات تعاملی برای دانش آموزان ایجاد میشود که به آنها این اجازه را میدهد تا در فعالیتهای تعاملی شرکت کنند و از تجربه ای آموزشی فعال بهرهمند شوند. هوش مصنوعی نقاط قوت و ضعف هر دانش آموز را نشان داده و اطلاعات جامعی را در اختیار معلمان قرار می دهد. این امر به معلمان کمک میکند تا برنامه تدریس خود را بر اساس نیازهای فردی بهینهسازی کنند. هوش مصنوعی میتواند به مدیران در مدیریت بهینه زمان بندی کلاسها و افزایش بهره وری در ارائه خدمات آموزشی کمک نماید. در جوامعی که تفاوتهای اقتصادی و اجتماعی چشمگیری داشته اند، دسترسی متوازن به آموزشهای متمایز مشکلاتی را ایجاد نموده است. استفاده از هوش مصنوعی این تفاوتها را کاهش داده و به دانش آموزان از تمام لایه های اجتماعی فرصتی یکسان برای یادگیری و دستیابی به دانش را داده است. این تساوی در دسترسی به آموزش بهبود چشمگیری در شاخصهای آموزشی و تحصیلاتی دانش آموزان ایجاد خواهد کرد.

کیفیت بخشی، ابزارهای هوش مصنوعی، هوشمندسازی، ساحت علمی- فناوری سند تحول بنیادین