مسعود رمضانی - کارشناسی ارشد، تربیت بدنی (فیزیولوژی ورزشی )، موسسه آموزش عالی عمران و توسعه همدان
محمدعلی سماوات شریف - دکترای تخصصی /تربیت بدنی و علوم ورزشی (فیزیولوژی ورزش)/موسسه آموزش عالی عمران و توسعه

این پژوهش با مقایسه دو شیوه تمرینی (هوازی مداوم شدید و تناوبی شدید) بر برخی از شاخص های فیزیولوژیکی و آمادگی جسمانی فوتبالیست های جوان همدان، انجام شد. جامعه آماری پژوهش مشتمل بر فوتبالیست های جوان همدان بود. حجم نمونه با برآوردی از جامعه آماری و با استفاده از جدول مورگان و کرجسی و نیز با روش تصادفی ساده انتخاب شد. حجم نمونه آماری مشتمل بر ۴۵ نفر فوتبالیست جوان می باشد، که در ۳ گروه، برنامه ی تمرین هوازی مداوم شدید (۱۵ نفر)، برنامه تناوبی شدید (۱۵ نفر) و شاهد (۱۵ نفر) قرار گرفت . یافته ها نشان داد که میانگین سن در گروه تمرین تناوبی شدید، بیشتر از دو گروه دیگر است . همچنین مشاهده می شود که میانگین قد در گروه شاهد بیشتر از گروه تمرین تناوبی شدید و تمرین هوازی مداوم شدید بود. میانگین وزن در گروه شاهد بیشتر از گروه تمرین هوازی مداوم شدید و تمرین تناوبی شدید بود. میانگین شاخص توده بدنی در گروه تمرین هوازی مداوم شدید بیشتر از گروه های شاهد و تمرین تناوبی شدید بود. مقدار VO۲max فوتبالیست های جوان در حالت پس آزمون و در گروه شاهد حدود ۰۲/۰ % ، در گروه تمرین هوازی مداوم شدید حدود ۵/۵ % و گروه تمرین تناوبی شدید حدود ۵۴/۳ % افزایش پیدا کرده است . مقدار ضربان قلب فوتبالیست های جوان در حالت پس آزمون و در گروه شاهد، حدود ۵۴/۰ %، در گروه تمرین هوازی مداوم شدید حدود ۹۷/۱۱ %- می باشد و در گروه تمرین تناوبی شدید، حدود ۲۴/۴ %- تغییرات داشت . نتایج حاصل از آزمون های T مستقل و T وابسته با نرمافزار SPSS نشان داد که سطح تغییرات شاخص های فیزیولوژیکی و آمادگی جسمانی در گروه تمرین هوازی مداوم شدید بیشتر از میزان تغییرات در گروه تمرین تناوبی شدید می باشد.

هوازی مداوم شدید، تمرین تناوبی شدید، شاخص های فیزیولوژیکی ، آمادگی جسمانی ، فوتبالیست های جوان همدان