بهزاد ماله میر - دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
سروش پرهیزکار - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه گیلان، ایران.
محمد محمودی الموتی - کارشناسی روانشناسی عمومی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.
مهدی حیاتی گرجان - کارشناسی ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
محمدرضا جدیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی پزشکی، دانشگاه شهید رجایی تهران، ایران

مدرسه محیطی برای یادگیری و تربیت است و بخش مهمی از زندگی دانش آموزان در آنجا سپری میشود. بنابراین هدف از انجاممطالعه حاضر مقایسه فقدان کنترل و فاصله گیری اجتماعی در دانش آموزان تیزهوش و عادی بود. جامعه آماری این پژوهش، کلیهدانش آموزان مدارس مقطع متوسطه دوم شهر اردبیل ۲۴۹۳۱) نفر) در سال تحصیلی ۱۴۰۱- ۱۴۰۲ بود. نمونه آماری تحقیق حاضر۴۰۰ ۱۵-۱۷ دانش آموز ۲۰۰ دانش آموز عادی و ۲۰۰ دانش آموز تیزهوش با دامنه سنی ۱۵-۱۷ که به شیوه تصادفی خوشه ای انتخاب گردیدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های درد ذهنی اورباخ و همکاران (۲۰۰۳) و تست سنجش هوشبهر ریون جمعآوری و با۴۰۰ دانش آموز ۲۰۰) دانش آموز عادی و ۲۰۰ دانش آموز تیزهوش) با دامنه سنی ۱۵ - ۱۷ که به شیوه ی تصادفی خوشه ای انتخاباستفاده از آمار توصیفی و تحلیل واریانس چندمتغیره (مانوا) تجزیه و تحلیل شدند. همچنین نتایج تحلیل واریانس نشان میدهد کهبین، فقدان کنترل و فاصله گیری اجتماعی در دانش آموزان تیزهوشان و عادی تفاوت معنی داری وجود ندارد .(p> ۰/۰۵) بنابراینپیشنهاد میشود در کنار برنامه های درسی دانش آموزان عادی و تیزهوش، به خصوص در دوره دبیرستان که به سبب اقتضای سنیاین دانش آموزان در دوران بحرانی قرار داشته و بیشتر مستعد رفتارهای پرخطر میباشند، به کارکردهای روانشناختی آنان نیز توجهشود.

فقدان کنترل، فاصله گیری اجتماعی، دانش آموزان تیزهوش، دانش آموزان عادی.