مریم لیاقتمند - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی (دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران)
مسعود صادقی - دانشیار (گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران)
محمدعلی سپهوندی - دانشیار (گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران)

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه عدم تحمل بلاتکلیفی و خودجرحی غیر خودکشی گرا دختران نوجوان انجام شد.جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر شهر شوش تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، تعداد ۳۸۰ دانش آموز دختر به طور تصادفی برای انجام این پژوهش انتخاب شد. این دانش آموزان در طیف سنی ۱۵ تا ۱۸سال قرار داشتند و در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ در دوره دوم متوسطه در شهر شوش مشغول به تحصیل بودند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه خودجرحی عمدی گراتز((DSHI و مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی (IUS) استفاده شد. داده های آماری از طریق روش همبستگی و رگرسیون همزمان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که بین خودجرحی دختران نوجوان با عدم تحمل بلاتکلیفی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. به عبارت دیگر هرقدر میزان عدم تحمل بلاتکلیفی در دختران نوجوان بالاتر باشد به همان نسبت اقدام به خودجرحی بیشتر میشود.

خودجرحی غیر خودکشی گرا، عدم تحمل بلاتکلیفی، نوجوانان.