امید احمدی - دانشجوی دکتری گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
پریسا علمداری - دانشیار گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران

بهرهبرداری اصولی از منابع طبیعی و اراضی به خصوص خاک از اهمیت ویژهای برخوردار بوده و برای نیل به این هدف شناسایی و نوع استفاده از آن الزامی می باشد، که این روند در حوزه ارزیابی تناسب اراضی قرار دارد. با استفاده از ارزیابی تناسب اراضی ، محدودیت ها و پتان سیل ذاتی واحدهای ارا ضی برای پشتیبانی از کاربریهای مشخص در مدت زمان طولانی شناسایی و باعث کاهش هزینه های اجتماعی ، اقتصادی و زیست محیطی می گردد. دستورالعمل فائو معمولترین روش برای ارزیابی تناسب اراضی بوده ولی این چارچوب نمی تواند به عنوان ابزاری مطمئن و منا سب برای درک و فهم بی شتر سی ستم پیچیده خاک و مدیریت آن باشد؛ زیرا اطلاعات موجود در این نوع استفادهها گاها با دانش و شرایط منطقه ای ارتباطی ندارد. بنابراین برای رفع این نارسایی ، پژوهشگران روشها و مدلهای نوینی را به منظور الگوسازی و فهم بیشتر و انعکاس تغییرپذیری مکانی خاک معرفی نمودهاند. از آن جمله می توان به روش چند معیاره تاپ سیس ا شاره نمود که تو سط محققین در نقاط مختلف جهان به طور گسترده مورد ا ستفاده قرار گرفته می گیرد. با وجود تحقیقات انجام شده با روشهای نوین در نقاط مختلف جهان، به منظور تصمیم گیریهای پیچیده در رابطه با بررسی تنا سب ارا ضی ، مطالعات کمی با روش معرفی شده، برای تعیین کاربری اراضی در کشور صورت گرفته است . در مقاله حاضر تلاش شد روش نوین تاپسیس در زمینه ارزیابی تناسب اراضی معرفی و ضمن بررسی ، مزایای آن مورد تحلیل قرار گیرد

ارزیابی کیفی ، اصلاح اراضی ، تاپسیس ، تناسب اراضی ، فائو