سیدطیب رزاقی - PhD in Persian Language and Literature., a high school teacher in Kashan. Iran

پی­بست­ها و پیش­بست­های ضمیری، صرف نظر از جایگاه، نقش­های مختلف نحوی دارند. در گویش ابوزیدآبادی سه ضمیر پی­بستی و یک ضمیر پیش­بستی وجود دارند. پی­بست­های فاعلی، مانند فارسی، در پایان اغلب نمودهای فعلی، به جز ماضی متعدی ظاهر می­شوند ولی برخلاف فارسی در ماضی متعدی نقش پی­بست مفعولی و متممی دارند. افزون­براین می­توانند بیانگر شمار مفرد و جمع، و به ویژه در سوم شخص مفرد، بیانگر جنس دستوری مفعول نیز باشند. گروه دیگر پی­بست­های شخصی­اند که به جز ملکیت در فعل­های ماضی متعدی، به غیر از استمراری، عامل­اند. این پی­بست­ها می­توانند میزبان اکثر واژه­های جمله باشند. گروه چهارم پیش­بست­هایی هستند که در فعل ماضی استمراری متعدی، کننده کار و در مضارع اخباری و التزامی متعدی در نقش مفعولی ظاهر می­شوند، درنتیجه، غالب جمله­هایی که در آنها از فعل متعدی استفاده می­شود دو مفعولی هستند و براساس ساختار ارگتیو، مفعول در شمار و جنس با فعل مطابقت دارد. پی­بست­ها نقش عمده­ای در آشکار ساختن  واکه یا همخوان پایانی حذف شده دارند.

pronoun enclitic and proclitics, Abuzeidabad, Abuzeidabadi, Central Iran