علی افشار بکش لو - گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد،ایران
بهنام احمدی پور - گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد،ایران
فریبرز خواجعلی - گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد،ایران
نصر اله پیرانی - گروه علوم دامی، دانشگاه شهرکرد

این آزمایش جهت بررسی اثر منابع و سطوح مختلف عنصر روی بر عملکرد ایمنی و آنتی اکسیدانی مرغ تخمگذار، به مدت ۱۰ هفته (۴۰ تا ۵۲ هفتگی) انجام شد. به این منظور ۲۴۰ قطعه مرغ تخم گذار های لاین (۳۶-W) درقالب طرح کاملا تصادفی، با ۸ تیمار و ۵ تکرار (۶ پرنده در هر تکرار) به کار گرفته شد. تیمارهای آزمایشی شامل، ۱- شاهد (بدون مکمل روی)، تیمار ۲، ۳ و ۴ به ترتیب شامل جیره شاهد + ۸۰، ۱۲۰ و ۱۶۰ میلی گرم در کیلوگرم سولفات روی با خلوص۳۴ درصد، و تیمار ۵، ۶ و ۷ به ترتیب شامل- جیره شاهد + ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ میلی گرم در کیلوگرم هیدروکسی کلرید روی با خلوص ۵۵ درصد و تیمار۸ شامل جیره شاهد + ۱۲۴ میلی گرم درکیلوگرم کمپلکس روی- متیونین بود. یافته ها نشان داد، بطور کلی سطوح مختلف مکمل روی به شکل آلی و هیدروکسی سبب بهبود معنی دار ضریب تبدیل خوراک، وزن پوسته، واحد هاو و کاهش گلوکز خون نسبت به سایر تیمارها شد. در طول آزمایش منابع آلی و هیدروکسی سبب افزایش آنتی بادی علیه واکسن آنفولانزا شد (۰۵/۰P<). همچنین تیمارهای حاوی مکمل روی سبب افزایش سوپراکسید دیسموتاز و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل گردید (۰۵/۰P<). این افزایش با کاهش مالون دی آلدهید سرم همراه بود (۰۵/۰P<). سطوح و منابع مختلف روی اثر معنی داری بر شاخص شکل، شاخص رنگ و سطح گلوتاتیون پراکسیداز نداشت )۰۵/۰

مرغ تخم گذار, هیدروکسی کلرید روی, سولفات روی, ایمنی, ظرفیت آنتی اکسیدانی