غلامرضا منشئی - دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی ویژگی های روان سنجی فرم کوتاه مقیاس خودبیمارانگاری مجازی انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و روش آن توصیفی و از نوع مطالعات روان سنجی است. جامعه آماری پژوهش حاضر دانشجویان دانشگاه های دولتی و آزاد  شهر اصفهان در سال ۱۳۹۸ بودند. برای انجام پژوهش حاضر، تعداد ۵۶۷ نفر (۳۴۴ نفر زن و۲۲۳ نفر مرد) از دانشجویان دانشگاه های شهر اصفهان به روش تصادفی طبقه ای نسبتی انتخاب شدند و به پرسش نامه های خودبیمارانگاری مجازی (مک ال روی و شولین، ۲۰۱۴) و پرسش نامه اضطراب سلامت (سالکوسکیس و وارویک،۲۰۰۲) پاسخ دادند. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار های SPSS ۲۳ و AMOS ۲۲ تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که در مدل اندازه گیری پرسش نامه خودبیمارانگاری مجازی کلیه بارهای عاملی از جمله اجبار (۷۱۴/۰)، پریشانی (۸۷۸/۰)، افراط (۸۰۵/۰) و اطمینان (۹۲۱/۰) معنادار شده اند (۰۰۱/۰>P). همچنین شاخص روایی محتوایی در مورد همه گویه های پرسش نامه خودبیمارانگاری مجازی بالاتر از ۹/۰ و ضریب همبستگی درون طبقه ای پرسش نامه حاصل از دو بار اجرای آن برابر با ۹۷۱/۰ بود که در فاصله اطمینان قرار دارد و از مقدار قابل قبول بالاتر است. همچنین یافته ها نشان داد که بین خودبیمارانگاری مجازی و اضطراب سلامت رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (۰۰۱/۰>P) و ضریب همبستگی دو پرسش نامه برابر با ۷۸۲/۰ بود. نتیجه گیری: در مجموع با توجه به نتایج روایی و پایایی می توان از پرسش نامه خودبیمارانگاری مجازی در پژوهش های روانشناختی استفاده کرد

اضطراب سلامت, خودبیمارانگاری مجازی, ویژگی های روان سنجی