غلامرضا رفیعی - گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، البرز
فریبرز نریمانی راد - گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، البرز

در این پژوهش با به ­کارگیری عوامل زیستی مختلف، برای بهینه ­سازی کیفیت آب در سازگان پرورشی مداربسته تولید ماهی، عملکرد چند سازگان پرورش ماهی در یک دوره دو ماهه ارزیابی شد. عوامل زیستی مورد استفاده را پالایش­گر باکتریایی با دو بخش مجزا (هوازی و بی هوازی)، گیاه عدسک آبی برای گیاه پالایی و به­کارگیری باکتری­ های هتروترف با تنظیم نسبت کربن به نیتروژن (بیوفلاک) تشکیل دادند. بنابراین، تیمارهای آزمایش ۱- دارای گیاه P، ۲- دارای گیاه P و پالایشگر باکتریایی B (PB)، ۳- دارای گیاه P و پالایشگر باکتریایی B و بیوفلاک F (FBP) و ۴- سازگان بدون هر یک از بخش­ها با ساختار فیزیکی یکسان به عنوان شاهد (C) تشکیل دادند. به هر سازگان پرورشی تعداد۲۰ قطعه ماهی تیلاپیا Oreochromis niloticus با میانگین وزنی ۵/۰ ± ۱۰ گرم معرفی شد. نتایج نشان داد که کارایی سازگان FBP در افزایش رشد ماهی، رشد ویژه، بهبود ضریب تیدیل غذایی و درصد بقا به­ طور معنی ­دار بیش از دیگر تیمارهاست (۰۵/۰>p) و در گروه شاهد همه ماهی ­ها تا روز ۲۳ آزمایش تلف شدند. میزان رشد عدسک آبی به­ طور معنی­ دار در تیمار P بیش از دیگر تیمارها بود(۰۵/۰>p). میزان غلظت یون­های کلسیم، فسفر، آمونیوم، نیتریت و نیترات و عدد pH در پایان آزمایش اختلاف معنی ­دار در بین تیمارها نشان داد (۰۵/۰>p). میزان غلظت یون ­ها در آب در تیمار (FBP) کمتر از دیگر تیمارها در پایان آزمایش بود. این پژوهش نشان داد که به ­کارگیری روش­ های زیستی مختلف با هم می ­تواند اثر بهتری را در افزایش کارایی یک سازگان پروش ماهی و گیاه داشته باشد.

بیوفلوک, عدسک آبی, تیلاپیا, پالایش گر باکتریایی, کیفیت آب, سازگان مدار بست