تاثیر رژیم های غذایی حاوی مکمل های روی (Zn) و ویتامین E بر نرخ سوخت و ساز و برخی شاخص های رشد ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) در مواجهه با کمبود مزمن اکسیژن محلول در آب
عنوان مقاله: تاثیر رژیم های غذایی حاوی مکمل های روی (Zn) و ویتامین E بر نرخ سوخت و ساز و برخی شاخص های رشد ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) در مواجهه با کمبود مزمن اکسیژن محلول در آب
شناسه ملی مقاله: JR_JANB-8-3_006
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_JANB-8-3_006
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
احمد محممدی یلسوئی - گروه تکثیر و پرورش آبزیان، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گلستان
عبدالمجید حاجی مرادلو - گروه تکثیر و پرورش آبزیان، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گلستان
حامد پاک نژاد - گروه تکثیر و پرورش آبزیان، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گلستان
سیدعلی اکبر هدایتی - گروه تولید و بهره برداری آبزیان، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گلستان
رسول قربانی - گروه تولید و بهره برداری آبزیان، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گلستان
خلاصه مقاله:
احمد محممدی یلسوئی - گروه تکثیر و پرورش آبزیان، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گلستان
عبدالمجید حاجی مرادلو - گروه تکثیر و پرورش آبزیان، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گلستان
حامد پاک نژاد - گروه تکثیر و پرورش آبزیان، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گلستان
سیدعلی اکبر هدایتی - گروه تولید و بهره برداری آبزیان، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گلستان
رسول قربانی - گروه تولید و بهره برداری آبزیان، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گلستان
غلظت اکسیژن به عنوان یکی از فراسنجههای فیزیکوشیمیایی آب همواره یکی از عوامل محدود کننده در تولیدات آبزی پروری بوده است. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی تاثیر استفاده از ویتامین E و روی (Zn) بر نرخ سوخت و ساز و برخی از شاخصهای رشد ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) در مواجهه با کمبود مزمن اکسیژن بود. برای این منظور، ۴۹۵ قطعه ماهی انگشت قد با میانگین وزنی ۲۳/۱ ± ۳۸/۱۵ گرم به روش کاملا تصادفی انتخاب، و در دو گروه مستقل تقسیم شدند و با جیرههای حاوی مقادیر مختلف ویتامین E و Zn به مدت ۸ هفته تغذیه شدند. غلظت ویتامین E و Zn (E:Zn) برابر ۰:۰، ۶۰:۰، ۰:۲۰، ۶۰:۲۰ mg/kg برای گروه شاهد (C۱-C۴) و ۰:۰، ۶۰:۰، ۰:۲۰، ۶۰:۲۰، ۰:۴۰، ۱۲۰:۰ و ۱۲۰:۴۰ mg/kg جیره برای گروه تیمار (T۱-T۷) بود. تمام شاخصهای فیزیکوشیمیایی آب بجز اکسیژن برای هر دو گروه شاهد و تیمار یکسان بود. غلظت اکسیژن برای گروه شاهد و تیمار به ترتیب ۴۳/۰ ± ۷/۸ و ۳۸/۰ ± ۱/۴ میلیگرم در لیتر بود. نرخ سوخت و ساز و فراسنجههای رشد در پایان دوره ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل دادهها نشان داد که کمبود مزمن اکسیژن منجر به کاهش معنیدار شاخصهای رشد از قبیل وزن نهایی و درازای بدن شد (۰۵/۰>p). همچنین، سطح نرخ سوخت و ساز پایه ماهی و بیشینه نرخ سوخت و ساز ماهی، دامنه یا افق سوخت و ساز هوازی ماهی در شرایط کمبود اکسیژن به شکل معنیدار کمتر از گروه شاهد بود (۰۵/۰>p). با وجود این، استفاده از مکملهای خوراکی مورد اشاره در رژیم غذایی ماهی منجر به بهبود معنیدار شاخصهای مورد مطالعه در گروه تیمار شد (۰۵/۰>p). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از مکملهای خوراکی علاوه بر بهبود نرخ سوخت و ساز ماهی در شرایط کمبود مزمن اکسیژن، منجر به افزایش کارایی تغذیه و رشد ماهی در این شرایط میشود که ارتباط مستقیم با بازده تولید تاسیسات آبزی پروری دارد.
کلمات کلیدی: مکمل های خوراکی, ماهیان آب شیرین, استرس اکسیداتیو, نرخ متابولیسم, بازده تولید
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1991052/