راحیل حسینی فر - گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، البرز
غلامرضا رفیعی - گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، البرز
احمدعلی پوربابایی - گروه خاکشناسی، دانشکده علوم خاک، دانشگاه تهران، کرج، البرز

به­کارگیری فناوری سوسپانسیون فعال متکی بر عملکرد رشتههای زیستی (Bio-Floc)، عملکرد بهتری را در حذف ترکیبات نیتروژن­دار در سامانههای مداربسته دارد. لذا، در یک طرح آماری کاملا تصادفی شامل سه تیمار با نسبت­های مختلف کربن به نیتروژن (C:N) و نسبت­های ۱۰، ۱۵ و ۲۰ به مخازن پرورشی ماهی کپور، این عملکرد ارزیابی شد. نتایج نشان داد که افزایش وزن انفرادی در تیمار ۱۰ به­طور معنی­دار پایین­تر از تیمارهای ۱۵ و ۲۰ بود (۰۵/۰p<). وزن بچه­ماهیان از ۷۰ گرم در تیمارهای ۱۰، ۱۵ و ۲۰ به ترتیب به ۸/۵۵۲، ۷/۷۰۴ و ۸/۷۰۸ گرم رسید. ضریب تبدیل غذایی و مقدار آمونیاک و نیترات در تیمار ۱۰ به طور معنی­دار بالاتر از تیمارهای ۱۵ و ۲۰  بود (۰۵/۰>p). مقدار آمونیاک در تیمارهای ۱۰، ۱۵ و ۲۰ به­ترتیب mg/L ۷۸، ۹/۲۹ و ۹/۲۹ در پایان آزمایش بود. روند کاهشی pH در همه تیمارها تا پایان آزمایش مشاهده شد و در تیمار ۲۰ کمترین مقدار را نشان داد. با شروع آزمایش یک روند  افزایشی در هدایت الکتریکی آب (EC) و تولید فلاک (FV)  تا پایان آزمایش دیده شد و در تیمار ۲۰ بیشتر بودند (۰۵/۰>p). در پایان آزمایش، مقدار EC به ترتیب در تیمارهای ۱۰، ۱۵ و ۲۰ به ترتیب  ۵۰/۱۳۲۷، ۸۳/۱۴۱۹و ۸۳/۱۴۱۹ میلی­موس بر سانتیمتر، تولید فلاک به ترتیب mL/L ۷۱، ۱۱/۱۴۳ و ۱۶۳، مقدار بیوفلاک به ترتیب mL/L ۷۱، ۱۴۳ و ۱۶۳ رسید. نتایج این آزمایش نشان داد که در بکارگیری ملاس برای تنظیم نسبت کربن به نیتروژن، نسبت ۲۰ شرایط بهتری را برای رشد ماهی کپور، شرایط کیفی آب و تولید رشته های زیستی در سامانه بدون تعویض آب ایجاد می­کند.

نسبت C:N, باکتری های هتروتروف کیفیت آب, رشته های زیستی Biofloc, کپور معمولی