مریم نظری - گروه شیلات، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، تهران، تهران، ایران
سید پژمان حسینی شکرابی - گروه شیلات، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، تهران، تهران، ایران
مهدی شمسایی مهرجان - گروه شیلات، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، تهران، تهران، ایران

چکیده این مطالعه به­منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف گلوکزامین بر عملکرد رشد، شاخص های بیوشیمیایی و ایمنی سرم در بچه تاسماهی سیبری انجام شد. برای این منظور ماهیان (وزن اولیه ۴/۰ ± ۳/۹ گرم) در ۱۲ حوضچه فایبرگلاس با تراکم ۱۵ عدد ماهی به صورت تصادفی توزیع و طی مدت ۵۶ روز با سطوح مختلف گلوکزامین شامل: صفر (شاهد)، ۲۵۰، ۷۵۰ و ۱۵۰۰ میلی­گرم در کیلوگرم خوراک غذادهی شدند. بر اساس نتایج رشد، بیشترین میزان وزن نهایی (۶/۱ ± ۱/۶۳ گرم)، وزن کسب شده (۸۲/۱ ± ۱۴/۵۴ گرم)، افزایش وزن (۲۳/۲۳ ± ۲۸/۵۵۸ درصد) و نرخ رشد ویژه (۰۸/۰ ± ۳۶/۳ درصد در روز) در تیمار ۱۵۰۰ میلی­گرم نسبت به دیگر تیمارها دیده شد (۰۵/۰p <). نتایج این بررسی نشان داد که اختلاف معناداری در درصد بازماندگی و میزان گلوکز خون بین تیمارهای مختلف آزمایشی وجود ندارد. نتایج بررسی شاخص­های ایمنی سرم نشان داد که بیشترین میزان ایمونوگلوبولین M سرم (۵/۰ ± ۱/۳۸ میلی گرم/دسی­لیتر) و اجزای کمپلمان C۳ (۱۷/۰ ± ۲/۵ میلی گرم/دسی­لیتر) و C۴ (۰/۱ ± ۷۲/۲۰ میلی گرم/دسی­لیتر) در تیمار ۱۵۰۰ میلی­گرم مشاهده شد (۰۵/۰p <). در نقطه مقابل، با افزایش غلظت گلوکزامین میزان فعالیت آنزیم­های کبدی آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز کاهش یافت و کمترین میزان آنها در تیمار ۱۵۰۰ میلی­گرم مشاهده شد (۰۵/۰p <). در مجموع، تاثیر مثبت غلظت­های بالاتر گلوکزامین به­خصوص در سطح ۱۵۰۰ گرم در کیلوگرم خوراک روی شاخص های رشد و ایمنی بچه تاسماهی سیبری مثبت ارزیابی شد.

گلوکزامین, تاسماهی سیبری, رشد, آنزیم کبدی, سیستم ایمنی