خدیجه شهریاری - کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی ، دانشگاه پیام نور کرج ،دبیر متوسطه اول ، تهران

هدف از این پژوهش ایجاد انگیزه لذت بردن و شاد بودن یکی از دانش آموزان پایه هفتم است .در ابتدای جلسات حضور در پایه هفتم مشاهده نمودم که یکی از دانش آموزان علاقه زیادی به ورزش کردن نشان نمی دهد و اگر هم در بازیها شرکت می کند از بازی کردن لذت نمی برد و شادی خود را عیان نمی کند و فردی بسیار درون گرا است .برای این که بتوانم خندیدن و قهقهه زدن را بر لبان این دانش آموز بنشانم از دبیران دبیرستان، همکاران وکادر دفتری و همچنین مشاور و کتاب های مختلفی کمک گرفتم .برای این که دانش آموز احساس شاد بودن و ابراز آن را در گروه تجربه کند ابتدا جلساتی را با والدین برگزار کردم و انتظارات خود را به آنان انتقال دادم.از آنجایی که دانش آموز در سالهای گذشته در مدارس دیگری مشغول به تحصیل بوده است و در این مدرسه شناختی از خلق وخوی او نداشتیم با دبیران جلسه ای را برگزار کردیم ودر باره مورد هایی که شبیه آن بوده ویا تجربیاتی را که در باره این موضوع دارند بیان کنند.با فعالیت هایی که اینجانب در طی جلساتی که با دانش آموز داشتم توانستم او را با حرف زدن و لبخند زدن در زنگ ورزش به ابراز شادی وادار کنم و شادی بر لبان او نقش بندد.او در گروه به بازیهایی از قبیل داژبال و بازیهای هدفدار و محلی می پرداخت و با اجرای مهارتهای حرکتی پایه حس اعتماد به نفس در او تقویت شد.با در نظر گرفتن او در زنگ ورزش مشاهده نمودم که او با همکلاسی ها رابطه دوستی برقرار کرده و برای گرفتن وسایل نزد آنها می رود و در بازیها نیز به شادی ونشاط می پردازد.علاوه بر این که این دانش آموز علاقه ای به فعالیت نداشت و در موقع بازی ها هم از شادی ونشاط موجود در انجام بازی لذت نمی برد، کم حرف نیز بود؛ اما با تلاش های فراوان دبیران، کادر دفتری و راهنمایی های مشاور، تلاش های اینجانب او علاقه مند به صحبت کردن ، بازی کردن وابراز شادی و سرزنده بودن در بازیها شد.همچنین این دانش آموز که در کلاس درس نیز کم حرف بود ودر مواقع شادی هیچ عکس العملی از خود نشان نمی داد با اجرای بازی های محلی و نشاط آور ،شادی در کلاس درس را نیز تجربه و کسب کرد.