الهام دهقان قاسم خیلی - کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائم شهر
حمید حسن پور - کارشناسی ارشد روان شناسی عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری
مرضیه مدرس - کارشناسی آموزش ابتدایی ؛دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر
علی شکرانی - کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر

کنترل زمان یکی از مهارت های کلیدی برای معلمان در جهت افزایش کارایی و اثربخشی تدریس است. معلمان با چالش های متعددی از جمله حجم بالای وظایف، برنامه های درسی فشرده و نیاز به پاسخگویی به انتظارات مختلف روبرو هستند. در این میان، اتخاذ رویکردی کارآمد برای کنترل زمان می تواند به معلمان در غلبه بر این چالش ها و ارتقای کیفیت تدریسشان کمک شایانی کند. اهمیت کنترل زمان در تدریس از جنبه های مختلف قابل بررسی است. از یک سو، معلمان با کنترل زمان می توانند وظایف خود را به نحو احسن ساماندهی کرده و از اتلاف وقت و انرژی خود جلوگیری کنند. این امر منجر به افزایش کارایی و بهره وری در انجام امور آموزشی و در نتیجه، ارتقای کیفیت تدریس می شود. از سوی دیگر، کنترل زمان نقش موثری در کاهش استرس و اضطراب معلمان دارد. زمانی که معلمان از برنامه ریزی و سازماندهی دقیقی برخوردار باشند، احساس تسلط و کنترل بیشتری بر وظایف خود خواهند داشت و این امر به نوبه خود، به کاهش استرس و اضطراب ناشی از حجم بالای کار و کمبود زمان کمک می کند. کنترل زمان می تواند به تقویت روابط معلمان با دانش آموزان، اولیا و همکارانشان نیز یاری رساند. زمانی که معلمان از زمان خود به طور موثر استفاده می کنند، می توانند با فراغ بال بیشتری به نیازهای دانش آموزان توجه کرده و با اولیا و همکاران خود تعامل سازنده تری داشته باشند. با وجود اهمیت و ضرورت کنترل زمان در تدریس، بسیاری از معلمان در این زمینه با چالش هایی روبرو هستند. حجم بالای وظایف، برنامه های درسی فشرده، عدم وجود برنامه ریزی دقیق، و فقدان مهارت های لازم در کنترل زمان از جمله این چالش ها هستند. این چالش ها می توانند منجر به پیامدهای منفی متعددی از جمله کاهش کیفیت تدریس، افزایش استرس و اضطراب معلمان، و ضعف در روابط با دانش آموزان، اولیا و همکاران شوند. در این مقاله، به بررسی راهکارهای مختلفی برای کنترل زمان در جهت افزایش بهره وری در تدریس پرداخته می شود.

کنترل زمان، بهره وری، تدریس، برنامه ریزی، اولویت بندی