بهرام عینی پور - دانشجوی کارشناسی حقوق دانشگاه علمی کاربردی تالش
محمد جوادنیا ریک - دانشجوی کارشناسی حقوق دانشگاه علمی کاربردی تالش

شهرداری در وجه حاکمیتی خود فاقد الگوی نظام مند در روابط با مردم است که این مسئله با ساختار شهر در تعارض است. چالش میان این دو یعنی سرشت غیر مشارکتی مدیریت شهری و ساختار مشارکتی شهر، چالشی است که شهرها با آن همواره روبرو بوده اند. مدیریت شهری به عنوان یک نهاد محلی, مسئول نظارت و کنترل بر گسترش کالبدی شهرها است. در این ارتباط موضوعی که مدیریت می شود فضا و مجموعه ای از فعالیت هایی است که در آن اتفاق می افتد. ایفای این نقش, مستلزم سطح متناسبی از تمرکززدایی سیاسی، مدیریتی و اختیارات کافی برای سیاست گذاری, تصمیم گیری، برنامه ریزی و اجرا در سطح محلی است. پژوهش حاضر با توجه به این دیدگاه, ساختار مدیریت شهری و وظایف شهرداری و شورای شهر در توسعه شهری را مورد بررسی قرار داده است. مولفه های مورد بررسی پژوهش شامل؛ ماهیت و مفهوم مدیریت شهری، ارکان نظام مدیریت شهر، مدیریت شهری از منظر وظایف شورای شهر و شهرداری در ایران، نقش مدیریت شهری در توسعه شهری می باشد. نخستین گام در بهبود فرآیند مدیریت شهری تسلط مدیران شهری به ویژه شهرداران، معاونان و مدیران شهرداری ها بر امور شهری می باشد. هدف از تهیه این طرح حرکت منابع انسانی و کمک به بهنگام نمودن دانش تخصصی و نگرش های جدید مدیریت شهری شهرداران و معاونان شهرداری های سراسر کشور می باشد. پیاده سازی اصول توسعه منابع انسانی و توانمندسازی بدنه تصمیم گیری و کارشناسی شهرداری های کشور از نخستین اولویت های توسعه مدیریت شهری کشور می باشد

مدیریت شهری، شهرداری، شخصیت حقوقی، ماهیت مدیریت شهری، قانون شهرداری