نگین کریمی - ،انشجوی کارشناس ، آموزش ریاض ، ،انشگاه فرهنگیان، تمریز، ایران

نظام آموزشی هر کشور، بهترین ابزار ایجاد تغییرات اجتماعی همه جانبه و محقق نمودن خط مشی های اقتصادی، سیاسی و فرهنگی و همین طور تحقق آرمان های مدون در سند چشم انداز آن کشور می باشد، لذا با توجه به این واقعیت که تحقق هر هدف نیاز بهه برنامه ریزی هایمدون و حساب شده دارد. لذا آمادهسازی کودکان و نوجوانان برای زندگی اجتماعی به یک نگرانی برای مقامات آموزشی اکثر کشورها تبدیلشده است. در این مقاله، به منظور دستیابی به این هدف برآن شدیم تا با تبیین تفاوت های بین نظام آموزش و پرورش ایران، ژاپن و سنگاپور بهنقاط قوت آموزش آنان دست یابیم و راهکارهایی برای پیشرفت نظام آموزش و پرورش کشور خود طرح کنیم. روش تحقیق از نوع کتابخانه ایمی باشد که با بهره گیری از منابع معتبر علمی و در طول دو ماه انجام گرفته است. از این رو ابتدا اهمیت نهاد آموزش و پرورش بیان گشت و سپسجایگاه آموزش و پرورش ایران، ژاپن و سنگاپور در سطح بین الملل مورد مطالعه قرار گرفت و در نهایت با مقایسه سیاست ها، اهداف و روش هایتدریس دروس در این کشورها به نقاط قوت و ضعف هر یک پی می بریم

آموزش و پرورش، تدریس، ژاپن، سنگاپور، ایران