بررسی رابطه مشکلات خواب، اضطراب اجتماعی و شدت لکنت زبان در بزرگسالان با لکنت و بدون لکنت
عنوان مقاله: بررسی رابطه مشکلات خواب، اضطراب اجتماعی و شدت لکنت زبان در بزرگسالان با لکنت و بدون لکنت
شناسه ملی مقاله: ICPEB07_119
منتشر شده در هفتمین کنفرانس بین المللی مطالعات میان رشته ای روانشناسی، مشاوره، آموزش و علوم تربیتی در سال 1402
شناسه ملی مقاله: ICPEB07_119
منتشر شده در هفتمین کنفرانس بین المللی مطالعات میان رشته ای روانشناسی، مشاوره، آموزش و علوم تربیتی در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
حدیثه فرزان فر - پژوهشگر، کارشناسی ارشد ژنتیک (دانشگاه پیام نور تهران)، آموزگار پایه ششم (مشهد مقدس، دبستان میرزا جعفر سروقد)
ملیحه زارعی - پژوهشگر، کارشناسی مدریریت آموزشی (دانشگاه تربیت معلم سبزوار)، آموزگار پایه ششم، (مشهد، دبستان میرزا جعفر سروقد)
خلاصه مقاله:
حدیثه فرزان فر - پژوهشگر، کارشناسی ارشد ژنتیک (دانشگاه پیام نور تهران)، آموزگار پایه ششم (مشهد مقدس، دبستان میرزا جعفر سروقد)
ملیحه زارعی - پژوهشگر، کارشناسی مدریریت آموزشی (دانشگاه تربیت معلم سبزوار)، آموزگار پایه ششم، (مشهد، دبستان میرزا جعفر سروقد)
در اگرچه شواهد زیادی وجود دارد که نشان میدهد کودکان و نوجوانانی که لکنت دارند، اختلالات خواب بیشتری را نسبت به کودکان و نوجوانانی که لکنت ندارند گزارش میکنند، یافته های مربوط به بزرگسالانی که لکنت دارند بسیار اندک است. علاوه بر این، لکنت با مشکلات ارتباط کلامی در زمینه اجتماعی همراه است. به این ترتیب، قابل تصور بود که فرد دارای لکنت نمرات بالاتری را برای اضطراب اجتماعی در مقایسه با بزرگسالانی که لکنت ندارند، گزارش کرده است. در مطالعه حاضر، ما آزمایش کردیم که کودکان دارای لکنت، شکایات خواب بیشتری را در مقایسه با کودکان بدون لکنت دارند. ما بیشتر آزمایش کردیم که آیا نمرات اضطراب اجتماعی و لکنت به طور مستقل اختلالات خواب را پیشبینی میکنند یا خیر. در مجموع ۱۱۰ دارای لکنت (میانگین سن؛ ۲۸.۲۵ سال، ۲۷.۳۰ درصد زن) و ۱۶۲ بدون لکنت (میانگین سن؛ ۲۹.۴۰ سال، ۵۱.۲۰ درصد زن) مجموعه ای از پرسشنامه های خود رتبه بندی را تکمیل کردند که اطلاعات اجتماعی و جمعیت شناختی، اختلالات خواب و اضطراب اجتماعی را پوشش می دهد. بزرگسالان مبتلا به لکنت پرسشنامه ای را در مورد لکنت تکمیل کردند. در مقایسه با بدون لکنت، دارای لکنت مدت خواب کوتاهتر، بازده خواب کمتر، نمرات بالاتری را برای مصرف دارو از نظر داروهای خوابآور (مقدار p قابل توجه و اندازه های اثر متوسط) و به طور کلی نمره PSQI بالاتر (مقدار p قابل توجه) گزارش کرد. و اندازه اثر بزرگ، هنگام کنترل سن و اضطراب اجتماعی. در مرحله بعد، در حالی که مقادیر p همیشه برای کیفیت خواب ذهنی، اختلالات خواب، و عملکرد روزانه مهم بود، در هنگام کنترل سن و اضطراب اجتماعی، اندازه اثر آنها ناچیز یا کوچک بود. برای تاخیر خواب، p-value معنی دار نبود و اندازه اثر بی اهمیت بود. در میان دارای لکنت ، نمرات بالاتر برای لکنت و سن بالاتر، اما نه اضطراب اجتماعی، اختلالات خواب بالاتری را پیش بینی کرد. ارتباط بین اختلالات خواب بیشتر و شدت لکنت بالاتر در میان آن دسته از دارای لکنت با بالاترین امتیاز برای اضطراب اجتماعی بیشترین بود. در مقایسه با بدون لکنت ، دارای لکنت اختلالات خواب بالاتری را گزارش کرد که با سن بالاتر و نمرات بالاتری برای شدت لکنت مرتبط بود، اما نه با اضطراب اجتماعی. از بزرگسالانی که لکنت دارند، ممکن است به طور معمول کیفیت خواب آنها خواسته شود.
کلمات کلیدی: بزرگسالان، لکنت زبان، کیفیت خواب، اختلالات خواب، اضطراب اجتماعی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1993420/