علی ملاعباسی - کارشناس ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه پیام نور، واحد بین الملل

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان ذهن آگاهی بر میزان پرخاشگری و خودکارآمدی در نوجوانان بزهکار انجام شد. پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل نوجوانان پسر بزهکار ساکن در کانون اصلاح و تربیت شهر تهران در سال ۱۴۰۲ بود. با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر انتخاب و در دو گروه مساوی ۱۵ نفری جایگزین شدند و به ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه پرخاشگری (نلسون و فینچ، (۲۰۰۰ و پرسشنامه خودکارآمدی (موریس، (۲۰۰۱ پاسخ دادند. برای آزمودنیهای گروه آزمایش آموزش ذهن آگاهی طی ۸ جلسه اجرا شد اما گروه کنترل این برنامه را دریافت نکرد. تحلیل داده ها با روشهای آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس با نرمافزار آماری SPSS-۲۶ انجام شد. نتایج حاصل از آنالیز کوواریانس نشان داد که شرکت در برنامه درمان ذهن آگاهی در مرحله پس آزمون موجب کاهش نمره پرخاشگری و مولفه های آن در افراد گروه آزمایش شده است. همچنین این شیوه مداخلاتی توانست باور خودکارآمدی و مولفه های آن را در آزمودنیهای گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش دهد. لذا میتوان از برنامه ذهن آگاهی به منظور ارتقاء بهداشت روانی نوجوانان و کاهش آسیب پذیری روانی-رفتاری آنان استفاده نمود و این شیوه مداخله مورد توجه روانشناسان و کارشناسان حوزه سلامت روان قرار گیرد.

درمان ذهن آگاهی، پرخاشگری، خودکارآمدی، بزهکار، نوجوان.