بازداری رشد باکتری ها و بهبود کیفی محیط کشت گیلارد برای رشد جلبک (گونه اسکلتونما) با بکارگیری آنتی بیوتیک (تتراسایکلین ).

جلبک اسکلتونما (Skeletonema sp) جزو جلبک های تک سلولی از خانواده Skeletonemataceae است . این جلبک در آبزی پروری کاربرد دارد و بعنوان غذای زنده برای تغذیه مرحله نوزادی آبزیان پرورشی استفاده می گردد. برای کشت این جلبک از محیط های کشت متعددی مخصوصا محیط کشت گیلارد (Guillard) استفاده می شود. در فایکولابها غالبا کشت استوک جلبکی می تواند با باکتری آلوده شود بخصوص اگر زمان نگهداری کشت ها بیش از چند روز ادامه یابد. آلوده شدن تدریجی این گونه محیط ها توسط بعضی از باکتری های منجر به کاهش کیفیت استوک جلبکی می شود. برای حل این مشکل ، پژوهش حاضر انجام گردید و با افزودن آنتی بیوتیک به فرمولاسیون محیط کشت ، سعی شد تا آلودگی باکتریایی محدود گردد. بدین ترتیب ؛ آنتی بیوتیک تتراسایکلین در دو غلظت متفاوت به محیط کشت جلبک افزوده شد. تیمارها شامل محیط کشت فاقد آنتی بیوتیک (شاهد) و محیط های حاوی رقت های ۵ و ۵۰ میلی گرم در لیتر از آنتی بیوتیک مورد نظر بودند. در ادامه ، و بعد از ۷ روز، تراکم کل باکتری و جلبک در تیمار ها ارزیابی شد. نتایج حاصل بروش آماری بررسی گردید. این نتایج نشان دادند که بکارگیری ۵۰ میلی گرم در لیتر از آنتی بیوتیک تتراسایکلین در محیط کشت گیلارد سبب می شود تا جمعیت باکتریایی در مقایسه با تیمار شاهد به میزان ۸۱۶۶ برابر (معادل ۶۵/۳ لوگ) کاهش (p<۰.۰۵) یابد. این غلظت ، تاثیر سوئی بر رشد و تراکم جلبک نداشت . بنابراین می توان چنین استنباط نمود که افزودن آنتی بیوتیک مذکور باعث کنترل رشد باکتری ها در محیط کشت جلبکی و درنتیجه بهبود کیفیت آن گردید، البته بدون آنکه بر رشد جلبک و جمعیت آن اثر منفی داشته باشد.

Keywords:

باکتری , جلبک , محیط کشت گیلارد , آنتی بیوتیک , اسکلتونما