بررسی اثر استفاده از تنش های آبی مختلف در تعیین بهترین روش کنترل کرم ساقه خوار نواری برنج

امروزه با کاهش نزولات آسمانی و به تبع آن کاهش منابع آبی و بروز تنشهای آبی در کشت و کار برنج که زمینه ساز بروز خسارت برخی آفات خواهد بود. بهره گیری از تمام اجزای مدیریت تلفیقی آفات امری اجتناب ناپذیر میباشد. حال سوال این است آیا در شرایط بروز تنش های مختلف ابیاری بهترین مدیریت جهت کنترل افت کرم ساقه خوار نواری برنج چه خواهد بود؟ برای پاسخ به این پرسش پژوهش حاضر روی رقم برنج هاشمی با طرح اسپلیت پلات بر پایه بلوک کامل تصادفی با ۳ تکرار با ابعاد ۴۵ متر در رشت طی دو سال متوالی انجام شد. در این پژوهش روشهای مختلف ابیاری به عنوان عامل اصلی شامل غرقاب دائم و تناوب آبیاری با فواصل ۱۰۰۵ و ۱۵ روز و عامل فرعی روشهای مختلف کنترل ساقه خوار نواری برنج شامل گرانولپاشی با حشره کش دیازینون ۱۰ درصد (۱۵ کیلوگرم در هکتار محلولپاشی با حشره کش مایع فنیتروتیون ایک لیتر در هکتار) کنترل بیولوژیک ( رهاسازی تجمعی زنبور تریکو گراما کاربرد فرمولاسیون تجارتی باکتری B۱ کاربرد فرمولاسیون تجارتی Beauveria bassiana)، تلفیق روشها (کنترل شیمیایی و کنترل بیولوژیک و شاهد بدون هیچگونه عملیات بودند. نتایج بررسی ها نشان داد که کمترین خسارت آفت ساقه جوار نواری برنج در مرحله رویشی و زایشی گیاه برنج در تیمار ابیاری هر روزه و پنج روزه با مدیری تلفیقی و همچنین روش گرانول پاشی در مزرعه آزمایشی بود. همچنین نتایج بررسی ها طی دو سال آزمایش نشان داد که بیشترین عملکرد مربوط به ابیاری هر روزه و پنج روزه با روش گرانول پاشی بود و در ابیاری ۱۰ و ۱۵ روزه بیشتری عملکرد در تیمارهای محلول پاشی و کنترل بیولوژیک مشاهده شد. بنا بر این بر اساس نتایج به دست آمده توصیه می شود در شرایط تنش آبی از کنترل بیولوژی و محلولپاشی با یکی از حشره کش های مایع و مجاز برای کنترل افت ساقه خوار استفاده شود.

Keywords:

شالیزار , تناوب آبیاری برنج تنش آبی , کرم ساقه خوار نواری