عطاالا نیک گفتار - کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج

آموزش الکترونیکی به عنوان یک ابزار نوین آموزشی، در دهه های اخیر جایگاه ویژه ای در نظام های آموزشی یافته است. با پیشرفت تکنولوژی و دسترسی گسترده تر به اینترنت، روش های تدریس و یادگیری نیز دچار تحولاتی عمیق شده اند. این روش های جدید، فرصتی فراهم کرده اند تا فرآیند یادگیری تنها به کلاس های سنتی محدود نشود و دانش آموزان و آموزگاران بتوانند در هر زمان و مکانی به منابع آموزشی دسترسی داشته باشند. یکی از جنبه های مهم آموزش، ارتباط موثر بین آموزگار و دانش آموز است که نقش مهمی در فرآیند یادگیری ایفا می کند. در آموزش الکترونیکی، این ارتباط به دلیل عدم حضور فیزیکی و استفاده از واسطه های دیجیتال، دچار تغییرات و چالش هایی می شود. بررسی پیامدهای این نوع آموزش بر ارتباطات آموزگار-دانش آموز به ما کمک می کند تا نقاط قوت و ضعف آن را شناسایی کرده و راهکارهای مناسبی برای بهبود این ارتباطات ارائه دهیم. همچنین، شناخت این پیامدها می تواند به تصمیم گیران آموزشی در برنامه ریزی و پیاده سازی بهتر روش های آموزش الکترونیکی یاری رساند. با توجه به گسترش روزافزون استفاده از آموزش الکترونیکی در مدارس ابتدایی، نگرانی هایی در مورد کیفیت ارتباطات بین آموزگاران و دانش آموزان به وجود آمده است. این ارتباطات که در روش های سنتی به صورت حضوری و مستقیم بوده اند، در فضای مجازی ممکن است به دلایل مختلفی همچون مشکلات تکنیکی، عدم آشنایی کافی با ابزارهای دیجیتال و محدودیت های تعامل چهره به چهره، دچار نقصان شوند. در این مقاله، پیامدهای آموزش الکترونیکی بر ارتباطات آموزگار-دانش آموز در مدارس ابتدایی مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از این تحقیق، شناسایی و تحلیل تاثیرات مثبت و منفی این نوع آموزش بر ارتباطات آموزگار-دانش آموز بین آموزگاران و دانش آموزان است. نتایج نشان می دهد که آموزش الکترونیکی می تواند موجب افزایش دسترسی به منابع آموزشی و انعطاف پذیری در یادگیری شود، اما در عین حال، ممکن است باعث کاهش تعاملات مستقیم و شخصی بین آموزگاران و دانش آموزان گردد. از این رو، توصیه هایی برای بهبود کیفیت ارتباطات در آموزش الکترونیکی ارائه شده است.

آموزش الکترونیکی، پیامدها، ارتباطات آموزگار-دانش آموز، آموزگار، دانش آموز